ارزیابی تاب آوری اجتماعی خانوارها در برابر زلزله (نمونه موردی: بافت تاریخی-فرهنگی شهر شیراز)

هدف اصلی این تحقیق، هدف ارزیابی تاب آوری اجتماعی خانوارها در برابر زلزله در بافت تاریخی-فرهنگی شهر شیراز است. روش تحقیق با توجه به ماهیت آن توصیفی-تحلیلی و از نظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری تحقیق را شهروندان منطقه هشت شهر شیراز بالغ بر۱۰۶۹۲ خانوار تشکیل داده اند که با استفاده از فرمول کوکران ۳۷۱ نفر به عنوان حجم نمونه مشخص شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه بوده که روایی آن انجام و پایایی نیز با ضریب کرونباخ بالای۷۰/۰ تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار spss انجام شد. نتیجه آزمون تی تک نمونه ای تحقیق نشان داد شاخص حس تعلق مکانی، اعتماد نهادی و عمومی، سلامتی و رفاه و همچنین تحصیلات و آگاهی در سطح برابر با ۰۰۰/۰ و کمتر از ۰۵/۰ معنادار بوده اند. بررسی جهت معناداری نشان داد که شاخص حس تعلق مکانی با اختلاف میانگین برابر با۱۵۴/۰، مثبت بوده و نسبت به دیگر شاخص های تاب آوری اجتماعی در منطقه هشت، وضعیت مناسبتری دارد. همچنین نتیجه نشان داد که سه شاخص سلامتی و رفاه، تحصیلات و آگاهی و اعتماد نهادی و عمومی دارای اختلاف میانگین منفی به ترتیب برابر با ۳۲۱/۱-، ۶۳۵/۱- و ۱۸۷/۰- بوده اند که این منفی بودن اختلاف میانگین از نامناسب بودن وضعیت آنها اشاره دارد. نتیجه رگرسیون تایید نمود که در مجموع، تمامی چهار شاخص ، بیش از ۶۱ درصد دارای اهمیت هستند و نقش مهمی را در بهبود تاب آوری اجتماعی در مواجهه با زلزله در منطقه هشت شهر شیراز ایفاء می کنند. اما مهمترین عامل یا شاخص تاثیرگذار در تاب آوری اجتماعی منطقه هشت، شاخص حس تعلق و کمترین تاثیر نیز شاخص تحصیلات و آگاهی شناخته شد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی : شاخص های تاب آوری اجتماعی ، زلزله ، شهر شیراز ، مدیریت بحران ، آسیب.