بازنگری در کیفرهای بدنی در پرتو بازخوانی قاعده هم نشینی عقل و شرع

براساس قاعده ملازمه، عقل، حکم شریعت را و نیز شریعت، حکم عقل را تایید می کند. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر قاعده یادشده در تکاپوی مشروعیت­بخشی به گذار از کیفرهای بدنی است؛ زیرا عقل انسان معاصر که در اسناد حقوق بشری تجلی یافته، کیفرهای بدنی را برنمی­تابد. دراین­باره، از آنجا که بر مبنای قاعده تلازم، یافته های عقل به­منزله حکم شریعت­اند و همچنین، شریعت هم گام و هم خوان با عقل است، باید احکام فقهی را در پرتو خوانش­های امروزین از مقاصد شریعت (جان، عقل، کرامت، انصاف، عدالت و...) بازخوانی کرد. زیرا درک انسان از این مفاهیم پویا­ است و باید به برداشت­های عقلایی هر نسل از این مفاهیم اهتمام ورزید. بنابراین، احکامی که امروزه مخالف با عقل محسوب می­شوند، به حکم شریعت باطل­اند. این راهکار موجب می شود که اولا؛ قاعده مورد بحث برای انسان امروز عینیت یابد و ثانیا؛ بتوان در چارچوب آموزه­های دینی در اجرای کیفرهای خشن بازنگری کرد.

کلیدواژه ها:

قاعده ملازمه ، حقوق بشر ، کیفرهای تعذیبی ، مقاصد شریعت ، حدود و قصاص