موانع و چالشهای اجرای رویه های نوین حقوق بین الملل محیط زیست در حقوق ایران

معاهدات و رویه های بین المللی فراوانی در حفاظت از محیط زیست وجود دارد که مشمول اصول و قواعد حقوقینوینی هستند که می تواند به گسترش حقوق بین الملل زیست محیطی، کمک وافری کنند. رویه اکثر معاهدات نوین مبتنی بر جبران خسارات زیست محیطی بوده است به گونه ای که حتی معاهدات و کنوانسیون هایی که در گذشته بحث جبران خسارت را نیز مطرح ننموده اند در نسخه ها و نشستهای بعدی اصلاح گردید. ایران نیز همانند بسیاری از کشورها عضو پروتکل ها و کنوانسیون ها و معاهدات زیست محیطی مانند کنوانسیون تغییر آب و هوایی، کنوانسیون رامسر، کنوانسیون وین برای حفاظت از لایه ازن، کنوانسیون بازل، پروتکل کارتاهینا، کنوانسیون جلوگیری از آلودگی دریایی و ... می باشد. اما در قوانین زیست محیطی و اجرای رویه های حقوقی در حفاظت از محیط زیست چندان موفق عمل نکرده است به گونه ای که الزام آوری چندانی در خصوص حفاظت از محیط زیست وجود ندارد و در مواردی که دولت خود آسیب زننده به محیط زیست است اشخاص حقیقی و یا سازمان های خصوصی غیردولتی سمتی در دفاع و شکایات زیست محیطی علیه دولت ندارند. سیاست حقوق ایران نیز برای جبران خسارات زیست محیطی مبتنی بر نظریه تقصیر است و عملا مشکلات زیادی برای اثبات تقصیر پیش پای زیان دیده وجود دارد. بنابراین دلیل اصلی مشکلات اجرای رویه های نوین حقوق بین الملل محیط زیست در حقوق ایران، ناشی از ضعف و تصویب قوانین زیست محیطی و همچنین عدم الزام دولت و موسسات به اجرای کنوانسیون های بین المللی است.

کلیدواژه ها:

موانع و چالشها ، اجرای رویه های نوین ، حقوق بین الملل محیط زیست ، حقوق ایران.