بررسی تاثیر روش تدریس ساختن گرایی بر یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان

تعلیم و تربیت ، کوششی هدفمند و مبتنی بر داشتن هدایت راهبرد موثر در تعامل بین یادگیرنده، یاد دهنده و یادگیری است . نظامآموزشی کشور عمدتا کتب درسی به عنوان یکی از عناصر مهم و کلیدی در آموزش است که وارد عرصه اجرا و لذا، تنها مرجع ارزشیابی از آموخته های فراگیران به شمار میرود. روشهای تدریس به منزله روشنایی های متفاوتی هستند که هر کدام بردشان تاشعاع خاص را در بر می گیرند. البته باید اذعان نمود که هر یک از روشنایی های فوق در ارتباط با موقعیت های مختلف از کارایی ویژه ای برخوردار هستند، به عبارت دیگر هر یک در جای خویش مثمر ثمر هستند.پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجامشده است که هدف از آن بررسی تاثیر روش تدریس ساختن گرایی بر یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که اهمیت و ثمر بخشی روش های تدریس و یادگیری بهتر همواره مورد نظر دانشمندان و محققین علوم تربیتی بودهاست . تاریخچه مطالعات نشان میدهد روش های تدریس چه در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و چه در ایجاد انگیزه و رضایت خاطر، پرورش شخصیت و رشد خلاقیت آنان موثر است ، وظیفه ی معلمان در فرآیند تدریس تنها انتقال واقعیت های علمی به دانش آموزان نیست بلکه باید موقعیت و شرایط مطلوب یادگیری را فراهم نمایند و چگونه اندیشیدن و چگونه آموختن را به شاگردانبیاموزند.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، سازنده گرا ، تدریس نوین