مقایسه خودناتوان سازی، اهمال کاری تحصیلی و امید به تحصیل در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری و عادی

هدف پژوهش حاضر مقایسه خودناتوان سازی، اهمال کاری تحصیلی و امید به تحصیل در دانش آموزان عادیو دارای اختلال یادگیری بود.این پژوهش، از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش توصیفی و از نوع علی –مقایسه ای بود.جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی پایه ششم ثبت نام شده در مراکز ناتوانیهای یادگیری ناحیه ۳ شهر کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۲ بود. جامعه آماری گروه دارای اختلالیادگیری (مدرسه رازی) و کلیه دانش آموزان مدارس مقطع ابتدایی پایه ششم (مدرسه کرامت، مدرسه شهیدمدرسی، مدرسه تربیت ۲) شهر کرج نیز جامعه آماری دانش آموزان عادی این پژوهش (۱۴۳ نفر با دارای اختلالیادگیریی و ۲۱۳۱ نفر عادی) را تشکیل دادند که از این تعداد ۲۰ نفر برای گروه اختلال یادگیری و ۲۰ نفر برایگروه عادی با استفاده از جدول مورگان به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوریاطلاعات شامل پرسشنامه خوناتوان سازی میدگلی (۲۰۰۱)، پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (۱۹۸۴) و پرسشنامه امیدواری اشنایدرو همکاران (۱۹۹۱) بود و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روشt مستقل و تحلیل واریانس یک راهه در نرم افزار spss ۲۰ استفاده شد و یافته ها نشان داد بین خوناتوانسازی و ابعاد آن، در بین دانش آموزان عادی و دارای اختلال یادگیری مقطع ابتدایی تفاوت معناداری وجوددارد (۰۵ / ۰ > p). بین اهمال کاری تحصیلی و ابعاد آن، در بین دانش آموزان عادی و دارای اختلال یادگیریمقطع ابتدایی تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵ / ۰ > p). همچنین بین امید به تحصیل و ابعاد آن، در بین دانشآموزان عادی و دارای اختلال یادگیری مقطع ابتدایی تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵ / ۰ > p). با توجه به نتایجپیشنهاد می شود مشاوران و روان شناسان از یافته های این مطالعه و تفاوت های موجود در دو گروه در انجاممشاوره این افراد در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

خودناتوان سازی ، اهمال کاری تحصیلی ، امید به تحصیل