تحلیل روند نابرابری توسعه ورزش قهرمانی در استان های ایران

هدف: نابرابری و عدم توازن در روند توسعه­یافتگی استان­ها، سبب نابرابری در زمینه­های مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی می شود. در این صورت ، ممکن است ورزش  نیز مانند سایر بخش ها از روند توسعه یافتگی نابرابر و نامتوازن برخوردار باشد؛ بنابراین پژوهش حاضر به منظور تحلیل روند و تغییرات توسعه ورزش قهرمانی استان های ایران انجام گرفته است. روش شناسی: این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است که با استفاده از ۴۸ شاخص، روند توسعه یافتگی ورزش قهرمانی استان های ایران بین سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ را بررسی کرده است. جامعه آماری شامل تمامی استان­های ایران  و نمونه آماری برابر با جامعه آماری و شامل ۳۱ استان است که در سال­ ۱۳۹۰در تقسیمات کشوری ایران قرار داشتند. ضمنا از روش تحلیل عاملی برای محاسبه شاخص های ترکیبی و از تحلیل خوشه ای برای تعیین سطح توسعه یافتگی ورزشی استان ها استفاده شد. یافته ها: بررسی روند توسعه یافتگی ورزش قهرمانی نشان داد در سال ۱۳۸۵ سطح توسعه یافتگی ورزش قهرمانی ۸ درصد از استان ها بالا بود و ۶ درصد از آنها محروم و غیربرخوردار بودند. در حالی که در دوره شش ساله مورد بررسی ، نسبت استان های توسعه یافته در سال ۱۳۹۰ به ۳/۴۳ درصد و نسبت استان های محروم به ۴۰ درصد تغییر کرده است. این روند  نشان دهنده افزایش نابرابری ها و شکاف میان استان ها از نظر توسعه یافتگی ورزش قهرمانی در سال های اخیر می باشد. نتیجه گیری: با توجه به نابرابری توسعه یافتگی ورزش قهرمانی استان های کشور، پیشنهاد می شود در برنامه ریزی های آتی ، اولویت تخصیص منابع به استان های مرزی و پیرامونی اختصاص یابد تا علاوه بر جلوگیری از مهاجرت ورزشکاران و سایر منابع انسانی فعال در ورزش استان های محروم، زمینه ارتقای هرچه بیشتر ورزش قهرمانی در کشور و کسب موفقیت در میادین بین المللی و جهانی ایجاد شود

کلیدواژه ها:

توسعه ورزش ، نابرابری ، توسعه منطقه ای ، ورزش استان ها ، ورزش قهرمانی