تعهد به نفع شخص ثالث در حقوق ایران و آلمان

اصل شخصی بودن قراردادها یکی از اصول حاکم بر عقود است؛ که هم در حقوق اروپا و هم در نظام حقوقیمدرن پذیرفته شده است. منظور از اصل شخصی بودن قراردادها آنست که در قرارداد، تنها طرفین از آن منتفعخواهند بود. همچنین در دادگاه، فقط طرفین میتوانند طرح دعوی نمایند و هیچکس خارج از عقد، تعهد ومسئولیتی نسبت به قرارداد نخواهد داشت. از سویی دیگر، نهادهایی پیش بینی شده است که به اشخاص ثالث،یعنی شخص یا اشخاصی غیر از طرفین و قائم مقام قانونی آنها، امکان برخورداری از روابط حقوقی دیگران رامیدهد. قانون مدنی ایران در مواد ۱۹۶، ۷۶۸ و ۷۶۹ به مسئله مطروحه پرداخته است و مواد ۳۲۸، ۳۳۰ و ۳۳۱ قانون مدنی آلمان هم به تعهد به نفع شخص ثالث اشاره کردهاند. در پژوهش حاضر مسئله فوق الذکر در حقوقایران و آلمان مورد بررسی قیاسی قرار گرفت؛ مصادیق تعهد به نفع ثالث در حقوق ایران و آلمان نظیر بیمه،وقف، صلح، حواله، حمل و نقل افراد توسط آژانس های مسافرتی و حمل کالا بصورت پست هوایی و زمینی،بررسی گردید و در خصوص حق ایجاد شده برای شخص ثالث، مطالبی بیان شد.

کلیدواژه ها:

تعهد به نفع ثالث ، تعهد در قراردادها ، شخص ثالث