ارزیابی توسعه پایدار خانه های بوم گردی (مطالعه موردی روستاهای شهرستان سامان)

امروزه در بسیاری از کشور های دنیا، اکوتوریسم برای دستیابی به رشد اقتصادی و انتخاب مناطق مستعد گردشگری روستایی در برنامه ریزی و مدیریت از اهمیت بالایی برخوردار است . اکوتوریسم یکی از کامل ترین جنبه های گردشگری است که به سرعت در حال رشد می باشد. روستاهای شهرستان سامان در استان چهارمحال و بختیاری با دارا بودن جاذبه های طبیعی بالا یکی از مقاصد هدف گردشگری روستایی محسوب می شوند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی -تحلیلی می باشد و برای دستیابی به اهداف پژوهش ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه از۳۰ کارشناس جهت شناسایی مهم ترین موانع و پتانسیل های ایجاد خانه های بوم گردی صورت گرفته است و از مدل برنامه ریزی راهبردی (SWTO) در راستای تحلیل وضعیت موجود و تدوین استراتژی های آینده استفاده شده است . نتایج نشان می دهد که ، مهم ترین عامل ضعف ، آلودگی آب بر اثر تخلیه ی زباله با ضریب ۳۱۱/۰ و مهم ترین تهدید، پایین بودن تبلیغات و جذب گردشگران با ضریب ۵۳۰/۰ می باشد همچنین مهم ترین نقاط قوت، چشم انداز منحصر به فرد با ضریب ۲۸۷/۰ و مهم ترین فرصت ، عامل دسترسی آسان به منطقه با ضریب نهایی ۵۳۶/۰ شناخته شده است

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، توسعه پایدار ، روستا ، شهرستان سامان ، (SWOT