اثربخشی روایت درمانی بر انگ اجتماعی مادران با کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعالی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روایت درمانی بر انگ اجتماعی مادران کودکان با اختلال نقص توجه و بیشفعالی بود. روش پژوهش شبهآزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران -۳۰۳۵ ساله شهر تبریز در سال ۱۴۰۲ بود. نمونه آماری شامل ۳۰ مادر بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرارگرفتند. هر دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسشنامه انگ اجتماعی رضائی دهنوی مورد ارزیابی قرارگرفتند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای یک روز در هفته، برنامه روایت درمانی را دریافت کردند، اما اعضای گروه کنترل هیچ اموزشی را دریافت نکردند. داده های حاصل از پژوهش از طریق تجزیه و تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد بررسی قرارگرفتند. یافته ها نشان داد، روایتدرمانی بر انگ اجتماعی (P<۰/۰۰۱) تاثیر دارد. باتوجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش میتوان گفت که، روایت درمانی میتواند نشانگانهای انگ اجتماعی را بهبود بخشد.