مقایسه عملکرد دانه و برخی خصوصیات ژنوتیپ های گندم نان متحمل به خشکی انتهای فصل درمنطقه اصفهان

خشکی انتهای فصل از تنش هایی است که باعث کاهش عملکرد گندم در مناطق خشک و نیمه خشک می گردد. در برخی مناطق از جمله استان اصفهان زارعین به دلایلی از جمله کمبود آب آبیاری و مصادف شدن آبیاری مراحل آخر ردش گندم با کشت بهاره، از آبیاری گندم خودداری می کنند و مزارع گندم آبی از یک یا دو آبیاری آخر فصل محروم می شوند. این تحقیق با هدف انتخاب ژنوتیپهای متحمل به تنش خشکی انتهای فصل، با 16 لاین پیشرفته گندم نان که از سری WS-87 و از لاینهای بخش تحقیقات غلات مؤسسه تحقیقاتی اصلاح و تهیه نهال و بذر می باشند در شرایط تنش خشکی انتهای (قطع آبیاری بعد از ظهور سنبله ها) و طرح آماری، بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار در سال زراعی 88-1387 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوتر آباد اصفهان اجرا شد. صفات مورد بررسی، عملکرد دانه و اجزای عملکرد شامل تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد دانه در نسبله و وزن هزار دانه و همچنین صفات روز تا سنبله دهی و روز تا رسیدگی فیزیولوژیکی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که تفاوت بین ارقام از نظر عملکرد و تعداد نسبله در واحد سطح، وزن هزار دانه، روز تا سنبله دهی، روز تا رسیدگی فیزیولوژیکی در سطح خطار 1 درصد و از نظر تعداد دانه در سنبله در سطح خطای 5 درصد معنی دار بود.

کلیدواژه ها:

گندم ، تنش خشکی ، ژنوتیپ ، عملکرد