بررسی تاثیر تمرینات پاندولی و NASM بر دامنه حرکتی فلکشن زنان شناگر مبتلا به سندرم گیر افتادگی شانه

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات پاندولی و NASM بر دامنه حرکتی فلکشن زنان شناگر مبتلا به سندرم گیر افتادگی شانه بود. تحقیق حاضر به صورت پیش آزمون و پس آزمون و از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری تحقیق حاضر را تعداد ۲۰ نفر از شناگران زن استان اصفهان (شهرستان مبارکه ) تشکیل دادند که ازبین آن ها تعداد ۱۲ بر طبق معیارهای ورود به تحقیق انتخاب و به صورت در دسترس در دو گروه تمرینی پاندولی (۵ نفر) و NASM (۷ نفر) قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت ۸ هفته و هر هفته سه جلسه پروتکل تمرینی مربوط به گروه خود را انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمرینی درد، قدرت ، دامنه حرکتی اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس برای داده های تکراری و در سطح معناداری ۰۵/۰ استفاده شد. گروه های تجربی تفاوت معنی داری را در قبل و بعد از مداخله در فاکتورهای دامنه حرکتی نشان دادند (۰۵/۰ .≥P مقایسه داده های بین دو گروه در مورد دامنه حرکتی تفاوت معنی داری را در قبل و بعد از دوره تمرین نشان داد به طوری که میزان بهبودی در گروه تجربی NASM نسبت به گروه تجربی پاندولی در فاکتور درد بیشتر بود ولی در مورد سایر متغیرها تفاوتی مشاهده نشد (۰۵/۰ .≥P با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان گفت که نتایج بیانگر موثر بودن تمرینات NASM و پاندولی بر فاکتورهای دامنه حرکتی بود. بنابراین می توان از این پروتکل به عنوان یک روش توانبخشی مکمل در جهت بهبود فاکتورهای دامنه حرکتی افراد زن شناگر در مراکز درمانی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

سندرم گیر افتادگی شانه ، کنیتیک استخوان کتف ، التهاب بافت نرم .