استحصال آب باران و اهمیت آن درتوسعه پایدار منابع طبیعی

ایران جزء کشورهای خشک کره زمین می باشد که برای برطرف کردن نیازآبی ملزم به استفاده از راهکارهای خاصی است. استحصال آب و استفاده ازآب باران روشهای مطرح در بهره برداری از آبهایی است که توجه کمتری به آن شده است، استحصال آب باران یکی از شاخص ترین تکنیک های مدیریت بهره برداری از آبباران برای مقابله با کم آبی می باشد که در نقاط مشکل دار به سرعت در حال توسعه می باشد. مبنای این روش اختصاص سطحی از زمین برای جمع آوری نزولات وسپس ذخیره سازی آن برای استفاده در زمان مورد نیاز می باشد.در واقع سیستم های جمع آوری نزولات جوی روشهای مصنوعی جمع آوری و ذخیره آب باران هستندکه میتواند برای تأمین آب مورد نیاز برای شرب دامهای اهلی و یا کاربری کشاورزی در مقیاس کوچک و یا مصارف خانگی مورد استفاده قرار گیرد، بر اساس تعریفتوسعه پایدار استفاده از منابع موجود باید به گونه ای باشد که آیندگان نیز بتوانند با همان کمیت و کیفت از آن بهره مند گردند، در اکثر کشورهای دارای کمبود آب، سیاستگذاری های خرد و کلان در زمینه منابع آب، تمایل به گزینه های کم هزینه و پایدار محلی را افزایش داده است که از عمده ترین آنها به عملیات جمع آوری آب باران و نیز استحصال آب از منابع غیر متعارف می توان اشاره کرد. بدین منظور با استفاده از منابع مختلف و به صورت کتابخانه ای و اسناد و مدارک موجود استحصال وجمع آوری آب باران به عنوان یک منبع جایگزین و مکمل برای کاهش وابستگی به منابع آب زیرزمینی و تأمین آب برای مصارف مختلف در مناطق روستائی و حتی شهری براساس مفهوم و محدودیتهای توسعه پایدار، مورد بررسی قرار گرفت

کلیدواژه ها:

استحصال ، آب باران ، توسعه پایدار ، منابع طبیعی