بررسی و تحلیل مکانیسم های دفاعی در استان سیاوش (با تمرکز بر سه شخصیت محوری سیاوش، سودابه و کی کاووس)

داستان ها و شخصیت های درون داستانی همواره بازنمودی از ادم ها و رفتارهای تعاملی آن ها با جهان-زیستشان هستند. رفتارهایی منبعث از درونیات آدمی که در همراهی با کنش های روانی ناخودآگاهانه وگاه خودآگاه بروز مییابند. این کنش ها نزد روانشاسان با عنوان مکانیسم دفاعی شناخته و معرفیمی شوند. از آنجایی که شاهنامه فردوسی محل ظهور جهان های گوناگونی از رفتارها و اندیشه هاست ودر آن داستان های متنوعی از زندگی شخصیت های گوناگون فراهم آمده است. این بضاعت را یافته تابستر مناسبی در حوزه مطالعات بینارشته ای ادبیات و روانشناسی باشد. در این میان داستان سیاوش وسودابه و وقایع پیرامونی آن ها نیز این فرصت را فراهم آورده تا سه شخصیت موثر این داستان (سیاوش،سودابه و کیکاووس) با نگاهی به آراء روانشناسی فروید درباب مکانیسم های دفاعی بررسی شده ورفتارهای دفاعی آن ها در برابر موقعیت های گوناگون این داستان مورد تحلیل و ارزیابی قرار بگیرد.یافته های تحقیق پیش رو که به شیوه توصیفی-تحلیلی فراهم آمده نشان می دهد که در این داستان سیرجریان رویدادها متاثر از مکانیسم های دفاعی گوناگونی چون واپس رانی، دلیل تراشی و جابجاسازی درکیکاووس، فرافکنی، دروغ پردازی، انکار و بی ارزش سازی در سودابه و دوری گزینی یا اجتناب وجابجاسازی و سرکوب در سیاوش است.

کلیدواژه ها:

مکانیسم های دفاعی ، شاهنامه فردوسی ، فروید ، سیاوش ، مطالعات بین رشته ای