بررسی اثر مدیریت کاربری اراضی بر تولید رواناب و سیل خیزی در سطح حوزه آبخیز

امروزه افزایش جمعیت و نیاز روز افزون به غذا خصوصا در کشورهای واقع در کمربند خشک و نیمهخشک جهان منجر به بهرهگیری از اراضی دست نخورده طبیعی از قبیل جنگل ها، مراتع و تغییرات کاربری گسترده در این اراضی شده که بی شک این تغییر کاربری گسترده میتواند ازدلایل ازدیاد سیل در طی دههای اخیر بوده باشد. در این تحقیق عکس العمل کاربریهای مختلف مرتعی، باغی کشاورزی و آیش در تولید روانابناشی از بارش با استفاده از دستگاه شبیهساز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از وجود اختلاف معنادار بین مقدار رواناب تولیدی در کاربری - های کشاورزی و مرتعی بود، در حالی که در بین کاربریهای آیش و مرتعی اختلاف معناداری در میزان تولید رواناب مشاهده نشد. همچنین مقدار رواناب کل تولیدی در کاربری کشاورزی کمتر از سایر کاربریها و مقدار تولید رواناب درکاربری باغ پس از آن قرار گرفت، مقدار تولید روانابدر اراضی آیش بیش از اراضی مرتعی بوده که نشان دهنده تاثیر مستقیم نحوه مدیریت کاربری اراضی در سطح حوزه آبخیز بر تغیرات مقدار رواناب تولیدی و به طبع تاثیر آن بر سیل خیزی حوزههای تحت تاثیر تغییر کاربری اراضی می باشد.

کلیدواژه ها:

شبیهساز بارش ، تغییر کاربری ، مدیریت حوزه آبخیز ، رواناب