بررسی اثرات شوری و زمان محلول پاشی آهن بر عملکرد و اجزاء عملکرد گندم نان Triticum sativa

به منظور بررسی اثر مصرف آهن در مراحل مختلف رشد بر عملکرد و اجزاء عملکرد گندم نان تحت تنش شوری ، پژوهشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی با 4 تکرار در سال زراعی 90-91در دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین بصورت گلدانی به اجرا در آمد. تیمارها شامل فاکتور اول آب آبیاری با 4 سطح شوری آب معمولی، 3 6 و 1 دسی زیمنس بر متر و فاکتور دوم زمان محلول پاشی آهن با غلظت ثابت 9 در هزار3کیلوگرم سولفات آهن در هکتار در 4مرحله شاهد بدون محلول پاشی ، محلول پاشی در مرحله پنجه زنی، محلول پاشی در مرحله شکم خوش و محلول پاشی در مرحله شروع گرده افشانی و سنبله دهی بود. نتایجنشان داد که با افزایش شوری طول سنبله، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه درسنبله، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت گیاه گندم به طور معنی داری کاهشیافت. محلول پاشی آهن در تمامی سطوح شوری باعث افزایش معنی دار وزن صد دانه و عملکرد دانه گردید. بیشترین و کمترین عملکرد دانه در تمامی سطوح شوریبه ترتیب در تیمارهای محلول پاشی آهن در مرحله شروع سنبله دهی و عدم محلول پاشی بدست آمد. به طوریکه در شوری 1 دسی زیمنس بر مترمربع، بیشترین و کمترین عملکرد دانه در تیمار محلول پاشی آهن در مرحله سنبله دهی و عدم محلول پاشی به ترتیب به مقدار 511 و 415 گرم در متر مربع بدست آمد. نتایج این تحقیق نشان داد که محلول پاشی آهن می تواند از طریق کاهش اثرات مضر شوری بر خصوصیات رشدی گیاه تاثیر گذاشته و در نهایت منجر به افزایش تحمل گیاه گندم به شرایط تنش و درنتیجه افزایش عملکرد دانه گردد.

کلیدواژه ها:

محلول پاشی ، شاخص بیولوژیک ، پنجه زنی