پیشبینی دلزدگی زناشویی بر اساس رضایت جنسی، سازگاری زناشویی و رضایت از زندگی زوجین

هدف پژوهش حاضر پیشبینی دلزدگی زناشویی بر اساس رضایت جنسی، سازگاری زناشویی و رضایت از زندگی زوجین بود. روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد بم به تعداد ۱۸۰۰ نفر بود. نمونه آماری نیز بر اساس حجم جامعه و از طریق جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۰۰ نفر از دانشجویان متاهل انتخاب شدند ابزارهای مورداستفاده مقیاس دلزدگی زناشویی (CBM) پاینز (۱۹۹۶)، مقیاس رضایت جنسی (sss) هادسون و همکاران (۱۹۸۱)، پرسشنامه سازگاری زن و شوهر ( (DAS اسپانیر (۱۹۷۶) و رضایت از زندگی (SWLS) داینر و همکاران (۱۹۸۵) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین رضایت جنسی با دلزدگی زناشویی زوجین رابطه منفی معنیداری وجود دارد p=۰/۰۰۰۱) و .(r= -۰/۵۳ بین سازگاری زناشویی با دلزدگی زناشویی زوجین رابطه منفی معنیداری وجود دارد =p۰/۰۰۰۱) و .(r= -۰/۴۲ بین رضایت از زندگی با دلزدگی زناشویی زوجین رابطه منفی معنیداری وجود دارد p=۰/۰۰۰۱) و .(r= -۰/۴۸ متغیر رضایت جنسی با ضریب بتای ۰/۳۴، متغیر سازگاری زناشویی با ضریب بتای ۰/۲۸ و متغیر رضایت از زندگی با ضریب بتای ۰/۲۲ میتوانند بهطور منفی و معنیداری دلزدگی زناشویی زوجین را پیشبینی کنند. با توجه به میانگین دو گروه، زنان و مردان از لحاظ دلزدگی زناشوییدر شرایط تقریبا یکسانی برخوردارند.

کلیدواژه ها:

دلزدگی زناشویی ، رضایت جنسی ، سازگاری زناشویی ، رضایت از زندگی.