اثربخشی آموزش گروهی درمان فراشناخت بر افزایش مهارتهای ارتباطی و کاهش تعارضات زناشویی در بین زوجین شهرستان خدا آفرین

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی درمان فراشناخت بر افزایش مهارتهای ارتباطی و کاهش. تعارضات زناشویی در بین زوجین شهرستان خداآفرین انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون بود و جامعه آماری شامل زوجین فرهنگی شهرستان خداآفرین است که تعداد آنها ۱۳۵ زوج بود. ۱۰۰ زوج براساس جدول نمونه گیری کرجسی و به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و سپس پرسشنامه های مهارتهای ارتباطی و تعارضات زناشویی در بین اعضای نمونه آماری پخش شد. ۳۰ زوج که پایین ترین مهارتهای ارتباطی و بالاترین تعارضات را داشتند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش کنترل، تقسیم شدند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۱/۵ ساعته براساس پروتکل فراشناخت درمانی ولز (۲۰۰۰) را آموزش دیدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پرسشنامه مهارتهای ارتباطی بارتون و تعارضات زناشویی ثنایی و حسینیان بود. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره و از نرم افزار SPSS ۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین نمرات مهارتهای ارتباطی در پس آزمون گروه آزمایش به طور معناداری از میانگین نمرات گروه کنترل بالاتر است و همچنین میانگین نمرات تعارضات زناشویی زوجین در گروه آزمایش از میانگین نمرات در گروه کنترل پایین تر بود. نتایج حاکی از اهمیت توجه به مداخلات فراشناختی در بهبود مهارتهای ارتباطی و کاهش تعارضات زناشویی بود.

کلیدواژه ها:

تعارضات زناشویی ، مهارتهای ارتباطی ، درمان فراشناخت