نقش دانش بومی عشایر در پایداری محیطزیست مطالعه موردی عشایر کوچرو ایل ترکاشوند

دانش بومی به دانشی اطلاق میشود که طی مدتی طولانی تکامل یافته و از نسلی به نسل دیگر به شکل موروثی منتقل شده است. آمیختن دانش بومی با دانش روز، الگوی توسعه پایدار بومی را منجر میگردد. در این رابطه شناخت دانش بومی و شیوههای سنتی تولید و آگاهی از دانش روز نقشکلیدی در دستیابی به شاخصهای توسعه پایدار را خواهد داشت. در سالهای اخیر استفاده از تکنولوژیهای پیشرفته، مشکلات زیست محیطی وبحرانهای اقتصادی در فرآیند تولید را سبب شده است. هدف کلی از این پژوهش، معرفی دانش بومی دامداری عشایر کوچرو ایل ترکاشوند و تأثیرگذاری آن بر فرآیند توسعهی پایدار با تکیه بر ویژگی های بومی خاص منطقه میباشد. پژوهش پیمایشی حاضر با رویکرد کاملا کیفی صورتپذیرفته و برای جمعآوری دادهها از روشهای مشاهده مستقیم، مصاحبه های عمیق، مشاهده مشارکی و مطالعه کتابخانهای استفاده شده است. یافته-های تحقیق نشان میدهد دانش بومی عشایر با اعمال مدیریت چرا منجر به پایداری گیاهان مرتعی شده که این امر حفظ محیط زیست را به دنبال داشته و در نهایت توسعهی پایدار را سبب خواهد شد

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، ترکاشوند ، توسعه پایدار ، عشایر ، محیطزیست