اثرات زیست محیطی انتقال بین حوزه ای آب از چهارمحال و بختیاری به اصفهان: یک ارزیابی با روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP)

انتقال آب بین حوضه ها به عنوان ابزاری سازه ای برای کاهش تنش ناشی از بحران آب در یک منطقه با انتقال آب از یک منطقه پرآب که ضمن دستیابی به تعادل و یکنواختی در توزیع آب، خسارات ناشی از سیل های رخ داده در منطقه را کاهش می دهد. اینتحقیق با روش تصمیم گیری سلسه مراتبی (AHP) به بررسی و شناسایی و رتبه بنه ی عوامل موثر زیست محیطی حاصل از انتقالات بین حوزه ای آب (از چهارمحال و بختیاری به اصفهان) می پردازد. با مشاهده نظر متخصصین شهرک کننده اولویت اثراتزیست محیطی حاصل از انتقالات بین حوضه ای آب در منطقه منتخب در مرحله سوم روش دلفی به ترتیب اهمیت عبارتند از: تاثیرمنفی روی خاک مسیر خطوط انتقال، تغییرات موقت یا دائمی کاربری اراضی و پوشش گیاهی، تاثیر بر حیات وحش، تداخل با مناطقحفاظت شده محیط زیست، تاثیر بر رویش گیاهان، غرقاب شدن تاسیسات و تجهیزات موجود، افزایش پتانسیل رانش اراضی،پیامدهای منفی بر شبکه آبراهه ها، غرقاب شدن و شوری زمین و شیوع بیماری های همه گیر وابسته به آب. همچنین نتایج حاصلاز وزن دهی معیارهای منتخب با استفاده از روش مقایسه زوجی AHP نشان داد که اولویت معیارها را به ترتیب عبارتند از: تاثیر منفی بر روی خاک مسیر خطوط انتقال، تغییرات موقت یا دائمی کاربری اراضی و پوشش گیاهی، تاثیر بر حیات وحش، غرقاب شدن وشوری زمین، تداخل با مناطق حفاظت شده محیط زیست، تاثیر بر رویش گیاهان، غرقاب شدن تاسیسات و تجهیزات موجود،پیامدهای منفی بر شبکه آبراهه ها، افزایش پتانسیل رانش اراضی و شیوع بیماری های همه گیر وابسته به آب.

کلیدواژه ها:

انتقال آب بین حوضه ها ، انتقال آب از کوهرنگ به زاینده رود ، روش دلفی و تحلیل سلسله مراتبی ، اولویت معیارها