تبیین مفهوم پایداری اجتماعی در بافت های حاشیه ای نمونه موردی بافت حاشیه ای شمال تبریز
محل انتشار: سومین کنفرانس بین المللی معماری،عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 18
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICACU03_1984
تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1403
چکیده مقاله:
در ابتدا در مباحث توسعه پایدار، مسایل اقتصادی و زیست محیطی غلبه داشتند و کمتر به مباحث اجتماعی توجه می شد؛ اما امروزه پایداری اجتماعی یکی از ابعاد مهم توسعه پایدار در کنار ابعاد اقتصادی و زیست محیطی در شهرهاست ؛ که می تواند زمینه شکل گیری شهری پایدار؛ که امکان زیستن متناسب و هماهنگ شهروندان را براساس مشارکت ، حس تعلق ، جامعه مدنی ، هویت و... را فراهم سازد. پایداری اجتماعی در بر گیرنده مفاهیمی همچون حس تعلق ، مشارکت ، هویت ، دل بستگی به محل و... می باشد. در این میان فضاهای عمومی شهر به این دلیل که به عموم شهروندان تعلق داشته و همه شهروندان بدون هر گونه تبعیض جنیست ، نژاد، قومیت ، و سطح اقتصادی - اجتماعی ) و محدودیتی به آن دسترسی دارند می توانند نقش بسیار مهمی را در پایداری اجتماعی ایفا کنند. چنین فضاهایی سبب تعامل اجتماعی به عنوان پیش نیاز همگرائی ، حس تعلق ، مشارکت و نهایتا پایداری اجتماعی به عنوان ضرورتی انکار ناپذیر در تداوم توسعه پایدار شهری تلقی می گردند. این پژوهش می کوشد تا به بررسی پایداری اجتماعی در فضاهای شهری، مطالعه موردی: محدوده های حاشیه نشینی تبریز با روش توصیفی -تحلیلی بپردازد. داده های مورد نیاز از طریق روش کتابخانه ای جمع آوری شد. نتایج نشان دهنده سطح پایین پایداری اجتماعی در این محدوده می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
یوسف بهاری
دانشجوی دکتری تخصص جغرافیا و برنامه ریزی شهری تهران، پیام نور، تهران، ایران
حسن حکمت نیا
استاد گروه جغرافیا، دانشگاه پیام نور، رضوانشهر (صدوق)،