تغییرات هورمونی در سنین پیری و ارتباط آن با ورزش

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 13

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPORTU01_131

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1403

چکیده مقاله:

پیر و ناتوان یا فرتوت یا سالخوردگی بیولوژیکی، فرایند زوال و کاهش نیروی موجود زنده در گذر زمان است. فرایند پیر شدن اصطلاحا درباره جانداران زنده قابل اطلاق است ولی معمولا درباره جانوران استفاده میشود. به علم شناخت سالخوردگی، زیست پیری شناسی گفته میشود. پیری روندی انکارناپذیر است، اما سرعت آن در افراد متفاوت است. نتایج یک تحقیق بین المللی نشان میدهد که سرعت پیر شدن افراد با یکدیگر تفاوت بسیار زیادی دارد و روند پیری در سنین متفاوت و با سرعت متفاوت آغاز میشود. زمانی که انسان رو به پیری میرود، در سیستم بدن تغییراتی حاصل میشود، فرآیندهای سلولی آهسته تر میشوند و ارگانها و بافتهای ما دقت کمتری را در عملیات و عملکردهای خود خواهند داشت. از سر تا پا و با شروع دومین دهه زندگی، سیستم بدن ما بهتدریج کندتر میشود یعنی نشانه های پیری بروز میکند. درک این کاهشها در سالمندی ما را قادر میسازد تا اهمیت بالقوه کشفیات پزشکی و کاربرد تکنولوژی پزشکی زیستی برای کاستن از سرعت فرآیند پیری را درک نماییم. در هر دوره از زندگی تغییرات فیزیولوژیکی در بدن انسان به وجود می آید اما این تغییرات در دوره سالمندی و در بدن سالمندان دارای اهمیت بیشتری است چرا که در صورت دانستن آنها میتوان خود را آماده نمود. برخلاف باور عمومی، تغییرات در بدن سالمندانالزاما همراه با بیماری نیست و همچنین هیچ فردی تابه حال نتوانسته از رخداد آنها جلوگیری نماید. در افراد سالمند تغییرات هورمونی عمدتا رخ میدهد. متداولترین مشکل هورمونی، دیابت نوع دوم میباشد. اختلال تیروئید، اختلال در متابولیسم چربیها اختلال متابولیسم مربوط به کلسیم و ویتامین D عمده مشکلات دیگر در سنین سالمندی است که بر روی سطح سلامت سالمندان تاثیر مستقیمی دارند. میزان هورمونهای جنسی به پایینترین سطح خود رسیده که در آقایان و خانمهای سالمند ایجاد اختلال در دستگاه تناسلی مینماید. در این تحقیق با استفاده از روش مروری به بررسی تغییرات هورمونی در سنین پیری و ارتباط آن با ورزش میپردازیم. نتایج این تحقیق نشان میدهد که تغییرات هورمونی در سنین پیری قابل تاثیر بوده و کنترل آن با استفاده از ورزش منظم میباشد. از آنجا که تولید هورمون های مورد نیاز برای حفظ سلامتی و کاهش عوارض ناشی از پیری در دوران میانسالی و پیری کاهش می یابد، ورزش منظم و مناسب می تواند نقش مهمی در معکوس کردن یا کند کردن فرایند پیری و بهبود کیفیت زندگی افراد داشته باشد. با توجه به این مطالب، توصیه می شود که افراد در سنین پیری به ورزش منظم و مناسب بپردازند تا بتوانند از فواید آن برای بهبود سلامتی و روحیه خود بهره برداری کنند

نویسندگان

امیرنجاح حسین

کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل

رضا فرضی زاده

دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل