تاثیر ۸ هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر بیان پروتئین های فعال کننده عامل رونویسی-۶ و پروتئین همولوگ EBP/C بافت کبد در رت های چاق مبتلا به دیابت نوع۲

زمینه و هدف: دیابت نوع ۲ یک اختلال متابولیک پیچیده است که با مقاومت به انسولین و اختلال در تنظیم گلوکز مشخصمی شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر ۸ هفته تمرین تناوبی پر شدت بر بیان پروتئین های فعال کننده عامل رونویسی-۶ (۶-ATF) و همولوگ (CHOP ) EBP/C بافت کبد در رت های چاق مبتلا به دیابت نوع ۲ بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف، جز پژوهش های کاربردی، از نظر روش، از نوع تجربی بود. پانزده رت نر نژاد ویستار با سن ۶۸ هفته و وزن تقریبی ۲۰۰ تا۲۵۰ گرم بطور تصادفی به ۳ گروه ۵ تایی تمرین دیابتی (DT)، کنترل دیابتی (DC) و کنترل سالم (HC) تقسیم شدند. گروه DT در طول ۸ هفته و در هر هفته، ۵ جلسه از HIIT را بر روی نوار گردان اجرا کردند. پس از گذشت ۴۸ ساعت از آخرین جلسه تمرینی بافت برداری کبد انجام شد. داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تغییر معنی داری در مقادیر پروتئین ۶-ATF در رت های نر دیابتی نوع ۲ پس از ۸ هفته تمرین تناوبی پر شدت نشان نداد .(= P۰/۷۳) اما مقادیر پروتئین CHOP در گروه تمرین دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش غیر معنی داری را نشان داد .(>P۰/۰۵) در نتیجه اجرای ۸ هفته تمرین تناوبی با شدت بالا می تواند اثرات مفیدی بر کاهش استرس شبکه آندوپلاسمی در بافت کبد رت های چاق دیابتی نوع ۲ داشته باشد. علاوه بر این، تحقیقات بیشتری برای تایید این یافته ها و کشف مکانیسم های بالقوه درگیر مورد نیاز است.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی ، استرس شبکه آندوپلاسمی ، دیابت نوع ۲ ، چاقی