تاثیر یک برنامه حرکتی ریتمیک بر حافظه عددی دختران کم توان ذهنی

محور عمده پژوهش ها در زمینه ی کودکان عقب مانده ی ذهنی بر بعد شناختی متمرکز بوده است. یکی از این محورهای اصلی بحث حافظه است که در یادگیری نقش مهمی دارد. هدف: هدف از این تحقیق تعیین تأثیر یک برنامه ی حرکتی ریتمیک بر حافظه ی عددی دختران کم توان ذهنی بود. روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بوده که به صورت میدانی اجرا شد. طرح پژوهشی نیز از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر را دختران کم توان ذهنی شهرستان بندرعباس تشکیل دادند که از این میان 30 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار این پژوهش آزمون هوش تجدید شده وکسلر بود که ضریب پایایی و روایی آن به ترتیب 0/82 و 0/85 می باشد. یافته ها: تجزیه و تحلیل آماری یافته ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس در اندازه های تکراری نشان داد که برنامه حرکتی ریتمیک بر حافظه عددی دانش آموزان کم توان ذهنی تأثیر مثبت دارد. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از تحقیق به مربیان و والدین کودکان کم توان ذهنی توصیه می شود به منظور بهبود حافظه مذکور از برنامه های حرکت ریتمیک استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

کم توان ذهنی ، برنامه حرکتی ریتمی ، حافظه عددی ، دختران