تأثیر افزایش سن بر میزان قدرت عضلانی و توانایی های عملکردی مردان 17-20 ساله شهر تهران

هدف: از دست دادن قدرت عضلانی در جوامع مختلف به عنوان نتیجه طبیعی افزایش سن گزارش شده که در توانایی های عملکردی اختلال ایجاد می کند. پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر افزایش سن بر میزان قدرت عضلانی و توانایی های عملکردی مردان 79-20 ساله شهر تهران انجام گرفت. روش بررسی: نمونه آماری پژوهش 190 آزمودنی مرد بودند که به صورت نمونه گیری داوطلبانه از بین مردان 20 تا 79 ساله شهر تهران انتخاب شدند. آزمودنی ها به شش گروه تقسیم شدند که هر گروه نماینده یک دهه سنی بودند. یافته ها: بر اساس یافته های این پژوهش قدرت عضلانی و توانایی های عملکردی در گروههای سنی 20 تا 30 سال بدون تغییر باشد. درگروه سنی 40 سال قدرت و توانایی های عملکردی با افزایش سن کاهش می یابد. آنالیز واریانس یکطرفه ANOVA نشان داد که قدرت عضلانی و توانایی های عملکردی در بین گروههای سنی بجز دهه های دوم و سوم (p <0/32) تفاوت معناداری وجود دارد (p <0/01). همچنین نشان داد که بین سن با قدرت عضلانی و توانانیی های عملکردی ارتباط معناداری وجود دارد(p <0/001). نتیجه گیری: به نظر می رسد سالمندی همراه با کاهش در مقادیر قدرت عضلانی و توانایی های عملکردی است که از دهه چهارم زندگی آغاز شده و بین دهه های دوم و سوم اختلاف معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

سالمندی ، قدرت عضلانی ، درصد چربی ، توانایی های عملکردی