ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای پهنه بافت فرسوده حصیرآباد اهواز از منظر شاخص های فیزیکی

شهرها به ویژه مناطق فرسوده در معرض اثرات طیف گسترده­ای از بلایای طبیعی و فاجعه­ های حاد مانند زمین لرزه قرار دارند که می ­تواند مرزهای شهر را تحت تاثیر قرار دهد. ازاین رو پرداختن به ارزیابی آسیب ­پذیری لرزه­ای بافت­های فرسوده در مواجهه با حوادث و مخاطرات احتمالی امری ضروری است، تا بافت فرسود شهرها در برابر بلایای طبیعی مقاومت بیشتری داشته باشند و برای مقابله با فاجعه­ها و فشارها آماده باشند. مسئله پژوهش حاضر آسیب­پذیری لرزه­ای بافت فرسوده حصیرآباد اهواز در برابر زلزله است. روش پژوهش توسعه­ای کاربردی مبتنی بر رویکرد مطالعات مکانی- سازه­ای است. لذا شاخص­های هفت­گانه استخراج و در محیط نرم افزار Geoda و ArcGIS تحلیل شد. نتایج موضوعی تحقیق نشان می­دهد که از میان شاخص­های تاثیرگذار در آسیب­ پذیری لرزه­ای بافت فرسوده، اسکلت ساختمان و قدمت ساختمان با ضریب ۱/۹۴ و ۱/۰۳ بیشترین اثربخشی را داشته اند. همچنین نتایج مکانی نشان می­ دهد که ۲۹۰۶۶۵ مترمربع یعنی ۲۶ درصد از کل مساحت بافت با سطوح آسیب­ پذیری ۰/۰۱، در وضعیت کاملا آسیب­پذیر قرار دارد. نتایج بررسی میزان آسیب­ پذیری در بافت فرسوده نشان می­دهد که در کوی شماره یک سطوح با وضعیت کاملا آسیب­پذیر ۳۹/۴ درصد از بافت را در برمی گیرد، در کوی شماره دو ۴۰ درصد ساختمان­ها دارای آسیب پذیری متوسط و نسبتا آسیب­ پذیری هستند و در کوی شماره سه ۲۹/۹ درصد ساختمان­ها دارای آسیب­پذیری متوسط هستند.

کلیدواژه ها:

Crisis management ، Vulnerability ، Worn texture ، Hasirabad ، Ahvaz metropolis ، مدیریت بحران ، آسیب­پذیری ، بافت فرسوده ، حصیرآباد ، کلان شهر اهواز ​​​​​​​