کاربرد غشاها در حذف گاز گلخانه ای دی اکسید کربن

امروزه یکی از بزرگترین مسائل زیست محیطی جهان، افزایش بیش از حد گازهای گلخانه ای می باشد. در بین گازهای گلخانه ای دی اکسید کربن به دلیل دارا بودن بالاترین زمان ماند و بیشترین مقدار در اتمسفر مهمترین گهاز گلخانه ای محسوب می شود . طبق آمارهای موجود در تغییرات آی و هوا، حدود سه چهارم افزایش دی اکسید کربن بدلیل سوزاندن سوخت های فسیلی است، لذا جلوگیری از انتشار گازهای گلخانه ای به ویژه گاز دی اکسید کربن، به دغدغه ای مهم در صنایع مبدل گردیده اس ت. در سالهای اخیر فرآیندهای غشایی پتانسیل بالایی برای جایگزینی روش های متداول جداسازی دی اکسید کربن از جریان های گازینشان داده اند . عدم نیاز به تغییر فاز، احتیاج نداشتن به انرژی برای احیا، اندازه کوچک سیستم های غشهایی، نبود جریان های اتلافی، سادگی عملیات، سازگاری با محیط زیست، هزینه سرمایه گذاری و عملیاتی پایین، محققان را به سوی استفاده از اینفناوری نوین سوق داده است . غشاهای متعددی قابلیت جداسازی دی اکسید کربن از جریان های گازی را دارند که از آن جملهمیتوان به غشاهای پلیمری، زئولیتی، کربنی، زمینه مختلط، تسهیل یافته مایع و سیلیکایی اشاره نمود . در این تحقیق، به بررسی انواع غشاهای متداول در جداسازی دی اکسید کربن از جریان های گازی پرداخته شده و در نهایت عملکرد غشاها بها استفاده ازنمودار ارزیابی عبوردهی برحسب انتخابگری مقایسه می شوند. طی این بررسی غشاهای سیلیکایی عملکرد مناسبتری نسبت به دیگر غشاهای متداول از خود نشان داده اند .

کلیدواژه ها:

دی اکسیدکربن ، جداسازی ، فرآیندهای غشایی ، غشای سیلیکایی ، جریان های گازی