ضرورت شناسایی ، تدوین و اولویت بندی مؤلفه های مدیریت و بهره وری سبز درپالایشگاه های گازی

فعالیت های مرتبط با صنعت پالایش گاز به دلیل ماهیت تکنولوژی آن ها به طور بالقوه محیط زیست را آلوده می کنند و چنانچه به پیامدها و مسایل زیست محیطی ناشی از این فعالیت ها توجه نشود باید هزینه های کلانی برای رفع خسارات ناشی از عدم توجه بهاین موضوع صرف شود پیشگیری و کنترل آلودگی های زیست محیطی می تواند به بهبود فرآیند تولید و افزایش سوددهی در دراز مدت کمک کند. امروزه حفاظت از محیط زیست، جلوگیری از آلودگی و تخریب آن و همچنین مصرف بهینه منابع از مهم ترین عوامل دست یابی به توسعه پایدار محسوب می شود . بحث الگوی توسعه پایدار به طور جدی از اواخر دهه 1891 مطرح شد. مرکزفعالیت های برنامه های صنعت و محیط زیست سازمان ملل متحد در سال 1898 از عبارت تولید پاکیزه تر برای نشان دادن برداشت کلی و فراگیر تولید و محیط زیست استفاده کرد. مفهوم بهره وری سبز در سال 1881 به وسیله سازمان بهره وری آسیا معرفی گردید . بهره وری سبز استراتژی انتخاب شده ای برای توسعه پایدار محیطی است و هدف اصلی آن افزایش بهره وری و توسعهاقتصادی اجتماعی است; به نحوی که موجب حفاظت و ایمنی محیطی گردد بهره وری سبز یک سیستم مدیریت یکپارچه است که کنترل آلودگی، بهبود بهره وری و جلوگیری از آلودگی را ترکیب می کند. شرکت مجتمع گاز پارس جنوبی با تولید روزانه نزدیک به 251 میلیون متر مکعب گاز، بزرگترین شرکت تولید کننده گاز کشور می باشد لذا تدوین و اجرای مدیریت بهره وری سبز درفعالیت های این مجتمع ، دست آوردهای زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی به همراه خواهد داشت. و هزینه های اقتصادی این مجتمع تا حد قابل توجهی کاهش یافته و ملاحظات زیست محیطی و معیارهای اجتماعی نیز رعایت می شود . شناسایی و تدوین مؤلفه های بهره وری سبز در این مجتمع می تواند زمینه ساز تحقق اهداف بهره وری در سطح پالایشگاه و شرکت ملی گاز و در نهایت سطح کشور شود .در این تحقیق ضمن بررسی اصول و مبانی بهره وری سبز، نکاتی در رابطه با اهمیت شناسایی ، تدوین و اولویت بندی مؤلفه های بهره وری سبز در مجتمع گاز پارس جنوبی ارایه گردیده است

کلیدواژه ها:

مجتمع گاز پارس جنوبی ، بهره وری سبز ، محیط زیست ، توسعه پایدار ، آلودگی