تحلیل و ارزیابی روند توسعه فضایی کلانشهر شیراز در افق۱۴۱۰ با استفاده از مدل تحول زمین و تکنیک هلدرن

افزایش جمعیت و توسعه شهرنشینی، فشار فزاینده­ای را بر زمین وارد نموده و تخریب زمین­های پیرامون شهرها را موجب شده و از چالش­های اساسی در برنامه­ریزی شهری در دهه­های اخیر بوده است. روش تحقیق توصیفی _تحلیلی می­باشد و از لحاظ هدف، کاربردی است. جهت تحلیل روند توسعه فضایی کلان شهر شیراز، از تصاویر ماهواره­ای سال های ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۵ استفاده شده و برای مدلسازی تغییرات در سال۱۴۱۰، از پارامترهای موثر در توسعه شهر و مدل تحول زمین استفاده گردید. نتایج تحلیل تصاویر ماهواره­ای برای سال­های ۱۳۶۵تا ۱۳۹۵ نشانگر تغییرات فزاینده کاربری­های کشاورزی و فضاهای سبز به کاربری اراضی ساخته شده می­باشد. در دوره ۳۰ ساله باعث تخریب بیش از ۵۰۸ هکتار از فضای سبز و بیش از ۳۳۷۳ هکتار زمین زراعی شده است. نتایج حاصل از مدل هلدرن نیز در این دوره نشانگر آنست که ۵۹ درصد رشد فیزیکی شهر مربوط به افزایش جمعیت شهر و۴۱ درصد آن مربوط به رشد افقی و اسپرال شهر شیراز بوده است. با ادامه این روند توسعه آتی شهر شیراز با مشکلات فزاینده زیست محیطی و اکولوژیکی مواجه خواهد شد، فضاهای سبز شهری و اراضی کشاورزی بیشتری در پیرامون شهر شیراز تا سال ۱۴۱۰ به زیر ساخت و ساز خواهد رفت و مشکلات موجود شهری دو چندان می گردد. همچنین بعد از ۱۴۱۰ برای توسعه شهری جدید نیاز به افزایش محدوده شهری و در نتیجه تخریب محیط زیست اطراف شهر و زمین­های کشاورزی اتفاق خواهد افتاد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، فضایی ، LTM ، هلدرن ، شیراز