تاثیر کاربرد پد زیر تراورس و پد زیر ریل روی رفتار خط ریلی بالاستی در ناحیه انتقال پل های دهانه کوتاه خطوط راه آهن

تغییر ناگهانی سختی قائم خط ریلی در ناحیه انتقال پل هاموجب افزایش بارهای دینامیکی و تغییرشکل نامتقارن می گردد. استفاده از پد زیر تراورس و پد زیر ریل باعث کاهش سختی خط ریلی در روی عرشه شده و در نهایت اختلاف تغییرمکان قائم بین خط بالاستی و عرشه پل را کاهش خواهد داد. بدین منظور یک مدل اجزاء محدود از خط ریلی بالاستی و پل بتنی دهانه کوتاه با در نظر گرفتن اجزای روسازی و زیرسازی ایجاد و اعتبارسنجی شد. نتایج نشان می دهد در روش کاربرد پد زیر تراورس در روی عرشه حالت استفاده از پدهای زیر تراورس با سختی متغیر از بهترین عملکرد برخوردار است و تقریبا باعث بهبود ۲۰ ، ۵ و ۷ درصدی رفتار خط ریلی به ترتیب از نظر تغییرمکان قائم استاتیکی ریل و لایه بالاست و تنش استاتیکی در لایه بستر شده و تغییرمکان و شتاب قائم دینامیکی ریل در محل پلهای دهانه کوتاه را به ترتیب تقریبا ۱۶ و ۹ درصد بهبود خواهد داد و اما در روش انتقال ترکیبی سختی خط، حالت خاکریز اصلاح شده به همراه پدهای ارتجاعی زیر ریل در روی عرشه با سختی های متفاوت دارای مطلوب ترین رفتار سازه ای است و تقریبا ۳۱ درصد رفتار خط ریلی را از نظر تغییرمکان قائم استاتیکی ریل و لایه بالاست و۲۷ و ۳۴ درصد به ترتیب تغییرمکان دینامیکی و شتاب قائم ریل را بهبود داده و ۲۴ درصد تنش نرمال استاتیکی در لایه بستر را کاهش داده است

کلیدواژه ها:

پد زیر تراورس ، پد زیر ریل ، تحلیل دینامیکی خطوط ریلی ، مدل سازی اجزاء محدود ، ناحیه انتقال پل