بذرهای غیر واقعی (مصنوعی)

بذر حقیقی (یا بذر زیگوتی) در بیشتر گستره سلسله گیاهان، پلی است که یک نسل را به نسل دیگر مرتبط می کند. گیاهان به وسیله بذرها قادرند تا محتوای ژنتیکی خود را بین نسل ها انتقال دهند و از این رو بذرها مناسب ترین روش تکثیر، ذخیره سازی و پراکنش گیاهان هستند. بذر در اصل یک جنین زیگوتی به همراه بافت های تغذیه ای است که توسط چندین لایه محافظ در بر گرفته شده است. بذرها به دلیل وجود لایه های محافظ در برابر خشک شدن مقاوم بوده و از نظر بقا با دوام و معمولا در حالت خواب هستند. واکشت های متوالی هزینه بر بوده و می تواند جهش های غیرقابل پیش بینی یا تفریق سوماکلونی را بوجود آورد. امروزه تکنولوژی بذر مصنوعی یک ابزار مهم برای اصلاح گران و مخصصان کشت بافت است. بذرهای مصنوعی بیشتر به عنوان جنین های سوماتیکی درون پوشش های خاص توصیف می شوند. به طور کلی، جنین های سوماتیک (غیرجنسی)، نوک ساقه، جوانه یا هر نوع دیگری از بافت مریستمی که به بطور مصنوعی محصور شده به عنوان بذر مصنوعی تعریف می شود که برای کاشت به عنوان یک بر استفاده شده و دارای قابلیت و توانایی تبدیل شدن به یک گیاه کامل در شرایط in vivo و in vitro را دارد و همچنین این پتانسیل را بعد از ذخیره سازی نیز حفظ می کند. کشت بافت نیز مرحله اجتناب ناپذیری در فرآیند ریزازدیادی و تکثیر نمونه ها بوده که در نهایت باعث تولید گیاهچه می شود. بذرهای مصنوعی پتانسیل بالایی برای تولید انبوه گیاهان با هزینه اندک و به عنوان جایگزینی برای بذرهای حقیقی دارند.

کلیدواژه ها:

بذر حقیقی ، بر مصنوعی ، کشت بافت ، ریزازدیادی