ضرورت گذرازسازمان های یادگیرنده به سازمانهای یاددهنده

زمانی نه چندان دورسازمان ها درمحیطی پایدار و با ثبات بسرمی بردند و پیش بینی وقایع آینده تقریبا برایشان ممکن بود بطوریکه مدیران میتوانستند درشرایط مطمئن سازمان را مدیریت و برنامه ریزی کنند اما به تدریج تغییرات مربوط به علم و فناوری اقتصاد فرهنگ و سیاست بسرعت سازمان را تحت تاثیر قرارداد با شروع دهه 90میلادی بدلیل شرایط بسرعت متغیر محیطی اکثرسازمان ها برای حفظ و بقای خود تلاش گسترده ای را برای تغییرات عمیق درساختار و اساس خود اغاز کردند بطوریکه ازقالبهای غیرپویا خارج و به سمت سازمان های یادگیرنده یا فراگیر یک الگوی تغییر یافته برای سازمان ها و راهی نوین برای اندیشیدن درباره سازمان درعصر دانش است یک سازمان یادگیرنده دارای کمترین سلسله مراتب اختیارات پاداشی برابر دربرابر عملکرد یکسان فرهنگ مشترک و ساختاری انعطاف پذیر و سازشکار است که میتوان بدان وسیله از فرصت ها استفاده کرد و بحرانها را از بین برد درقرن بیست و یکم یادگیری برای توسعه منابع انسانی فراتر ازتوانایی سازمان های یادگیرنده است.

کلیدواژه ها:

سازمان ، سازمان یادگیرنده ، سازمان یاددهنده