اثر قصه گویی بر رشد شناختی کودکان

زمینه و هدف : با توجه به تاثیر قصه گویی بر مشکلات روان شناختی کودکان، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی قصه گویی بر پرخاشگری ، افسردگی ، سازگاری و در نهایت خلاقیت و عملکرد تحصیلی کودکان ۴ تا ۱۲ ساله طراحی شده است .روش بررسی : بررسی مروری چهار پژوهش انجام شده توسط گروه های دیگر طی سال های متفاوت به منظور تطبیق یافته های آنها در کنار هم . جامعه ی آماری پژوهش اول ، شامل کودکان پیش دبستانی ۴-۶ ساله ی مهدکودک های شهرستان ساوه در سال ۱۳۹۲ بودند .با استفاده از نمونه گیری در دسترس ۴۰ کودک با نمرات بالای پرخاشگری و افسردگی بر اساس پرسشنامه ی اختلالاترفتاری راتر، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه برابر آزمون و شاهد تقسیم شدند . در پژوهش دوم۵ نفر از دانش آموزان افسرده۱پایه چهارم و پنجم ابتدایی در پژوهش شرکت داده شدند . طرح پژوهش از نوع پیش آزمون-پس آزمون بدون گروه کنترلبوده است. در پژوهش سوم نمونه تحقیق ۴۰ کودک ۴-۶ ساله ( ۲۰ نفر گروه آزمایش و ۲۰ نفر گروه کنترل ) از سه مهدکودک شهر اصفهان در سال ۱۳۸۵ با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی است . در پژوهش چهارم ۲۲ پسر شش تا هشت ساله که در پرسشنامه پرخاشگری درصد بالایی کسب کرده بودند بطور تصادفی در دو گروه جایگزین می شوند . گروه آزمایش به مدت ۱۱ جلسه تحت تاثیر متغیر مستقل قصه گویی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند تا تاثیر متغیر مستقل بر وابسته مشخص شود.یافته ها : میزان پرخاشگری و افسردگی در گروه قصه درمانی کاهش معناداری داشته و این کاهش در پیگیری سه ماه ه پایدار می ماند.نتیجه گیری : با توجه به نتایج به نظر می رسد قصه گویی در کاهش افسردگی و سازگاری کودکان با شرایط محیطی تاثیر زیادی داشته و می توان از آن بعنوان شیوه ای اثربخش در آموزش کودکان بهره برد .

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، افسردگی ، خلاقیت ، پرخاشگری ، سازگاری