نقش تعدیل کنندگی فرهنگ اخلاقی در رابطه بین سه گانه تاریک شخصیت با آنومی سازمانی

سازمان های با ویژگی آنومی، فاقد حیات، پیوستگی اجتماعی و روح اخلاقی هستند و به مثابه سازمان های مروج آشوب تلقی می شوند. اما اگر فرهنگ حاکم بر سازمان، فرهنگ اخلاقی باشد و جنبه های تاریک شخصیت فردی، کم رنگ باشد، کار کردن شیرین، توام با احساس رضایتمندی و خودشکوفایی است. بر همین اساس، هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش تعدیل کنندگی فرهنگ اخلاقی در رابطه بین سه گانه تاریک شخصیت با آنومی سازمانی بود. جامعه آماری شامل معلمان شهرستان آران و بیدگل در سال تحصیلی ۱۴۰۰­۱۴۰۱ بود که حجم نمونه از طریق الگوی مونت کارلو و به روش تصادفی ساده ۳۵۰ نفر به دست آمد. به منظور جمع آوری داده ها از سه پرسش نامه استاندارد فرهنگ اخلاقی سازمانی، آنومی سازمانی و مقیاس دوازده کثیف سه گانه تاریک استفاده شد. تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزارهای آماری انجام شد. یافته ها نشان داد میانگین هریک از ابعاد سه گانه تاریک شخصیت پایین تر از نمره ملاک، میانگین فرهنگ اخلاقی سازمانی بالاتر از حد متوسط و میانگین آنومی سازمانی پایین تر از نمره ملاک بود. ضرایب همبستگی نشان داد بین ابعاد ماکیاول گرایی، جامعه ستیزی و خودشیفتگی با آنومی سازمانی، رابطه مثبت و غیرمعنادار وجود دارد. بین فرهنگ اخلاقی و آنومی سازمانی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین ضریب رگرسیون گام به گام نشان داد نقش تعدیل کنندگی فرهنگ اخلاقی در تاثیر ابعاد سه گانه تاریک شخصیت بر آنومی سازمانی، منفی و معنادار بود.

کلیدواژه ها:

فرهنگ اخلاقی ، آنومی سازمانی ، سه گانه تاریک شخصیت ، معلمان