ارزیابی کارآیی علف کش های انتخابی در کشت نشایی چغندرقند (Beta vulgaris L.) و تعیین بهترین زمان کاربرد آنها
محل انتشار: دوفصلنامه چغندرقند، دوره: 38، شماره: 2
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 158
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JRSB-38-2_013
تاریخ نمایه سازی: 3 بهمن 1402
چکیده مقاله:
به منظور تعیین کارآیی علف کش های انتخابی چغندرقند و بهترین زمان کاربرد آنها در کشت های نشایی این گیاه، آزمایشی در دو منطقه کرمانشاه و مشهد در سال ۱۳۹۹ در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۱۱ تیمار و چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: کاربرد تریفلورالین (در سه زمان قبل از نشاکاری و بعداز ظهور برگ های دوم و چهارم)، فن مدیفام + دس مدیفام + اتوفومزیت (فن دس اتو) (در زمان ظهور برگ چهارم)، کلریدازون (در دو زمان بعد از نشاکاری و قبل از اولین آبیاری و در مرحله ۴-۲ برگی)، سیکلوات (قبل از نشاکاری)، سیکلوات + تریفلورالین (قبل از نشاکاری)، متامیترون (بلافاصله بعد از نشاکاری)، متامیترون + فن دس اتو ( به ترتیب بعداز نشاکاری و در مرحله ظهور برگ چهارم) و شاهد وجین علف هرز. نتایج این بررسی نشان داد که کاربرد علف کش متامیترون (در مقدار ۳ لیتر در هکتار بلافاصله بعداز نشاکاری) و هم چنین متامیترون+فن دس اتو( در مقادیر ۱/۵+۳ لیتر در هکتار بلافاصله بعداز نشاکاری و در مرحله ظهور برگ چهارم در چغندرقند) بیش از ۸۵ درصد علف های هرز را کنترل کردند (به ترتیب حدود ۹۰ و ۸۸ درصد برای منطقه کرمانشاه و ۶۲ و ۸۳ درصد برای منطقه مشهد). بیشترین عملکردریشه چغندرقند نیز از تیمارهای متامیترون (در مقدار ۳ لیتر در هکتار بلافاصله بعداز نشاکاری) (به میزان حدود ۸۴ تن در هکتار برای کرمانشاه) و متامیترون + فن دس اتو (در مقادیر ۱/۵+۳ لیتر در هکتار در بلافاصله بعداز نشاکاری و در مرحله ظهور برگ چهارم در چغندرقند) (به میزان حدود ۶۴ تن در هکتار برای مشهد) حاصل شد و از این جهت، کاربرد این علف کش ها جهت کنترل مطلوب علف های هرز در کشت های نشایی چغندرقند توصیه می شوند.
نویسندگان
حسین نجفی
دانشیار موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران.
محمد حسن هادیزاده
استادیار بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران.
مژگان ویسی
دانشیار بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران.
ولی اله یوسف آبادی
استادیار پژوهشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند- سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :