معرفی ژنوتیپ های کنجد متحمل به ریزش دانه برای مقاومت به بیماری پوسیدگی زغالی

بیماری پوسیدگی زغالی از مهم ترین بیماری های کنجد می باشد که می تواند خسارت قابل توجهی به محصول کنجد وارد کند. با توجه به خاکزاد بودن بیمارگر فوق و وجود محدودیت ها در کنترل شیمیایی، استفاده از ارقام مقاوم و متحمل، موثرترین، اقتصادی ترین و سالم ترین روش از نظر زیست محیطی درکنترل این بیماری به شمار می رود. در این پژوهش، تعداد ۲۲ ژنوتیپ کنجد متحمل به ریزش دانه (ناریزان) به اضافه چهار رقم تجاری کنجد معمولی(ریزان) در برابر بیماری پوسیدگی زغالی در شرایط گلخانه و مزرعه مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر اساس نتایج بدست آمده ژنوتیپ هایE۱S۱-۱ ، E۱S۲-۱، E۴۲O۱S۱، K۲O۱S۱ و K۴O۱O۱ در هر دو شرایط گلخانه و مزرعه در برابر بیماری پوسیدگی زغالی مقاوم بودند. در مقابل، ژنوتیپ های E۱۲G۱-۱، E۲۴S۲-۱، E۷۷O۱S۱، E۶S۳-۱، E۲۷G۱O۱ ، E۴۶O۱S۱ و E۲۶S۱S و ارقام تجاری تجاری ناز تک شاخه، اولتان و دشتان در برابر بیماری پوسیدگی زغالی هم در شرایط گلخانه و هم در شرایط مزرعه حساسیت نشان دادند. سایر ژنوتیپ های مورد بررسی در گروه های نیمه مقاوم تا نیمه حساس قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

کنجد متحمل به ریزش ، مقاومت ، بیمارگر ، ماکروفومینا ، بوته میری