بررسی نقش مطالعات آنزیمی در جداسازی اکوتیپ های گونه بارانک

این تحقیق به منظور بررسی نقش مطالعات آنزیمی جهت انجام بررسیهای اکولوژیکی و فیزیوژنتیکی در برنامه ریزی مدیریت و احیا توده های بارانک، در محدوده جنگلی شرکت سهامی بهره برداری چوب فریم، در دو رویشگاه سنگده (ارتفاع ۱۸۰۰-۱۷۰۰ متر از سطح دریا) و اشک (ارتفاع ۲۳۵۰-۲۲۰۰ متر از سطح دریا) صورت گرفته است. ابتدا پایه های بارانک موجود در دو منطقه شناسایی شده و در دو گروه با مورفولوژی مناسب و با مورفولوژی نامناسب دسته بندی گردیدند. نمونه برداری، همزمان از سرشاخه های یکساله پایه ها در فصل زمستان، از ۴۰ پایه درخت بارانک در دو رویشگاه انجام شد. علاوه بر این از کلیه پایه ها بذرگیری کرده و به منظور تهیه نهال، بذرها در گلدانهای مخصوص، در شرایط نهالستان کشت گردیدند. نمونه برداری از اندام های مختلف بارانک نیز در فصل تابستان صورت گرفت. بلافاصله پس از نمونه برداری، از آنها عصاره گیری کرده و آنزیم پراکسیداز آنها از نظر کمی و کیفی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعات کمی و کیفی آنزیم پراکسیداز، حاکی از وجود یک اکوتیپ در کل منطقه می باشد، که در آن سه طبقه جدا گردید. مقایسه الگوی ایزوآنزیمی برگ و شاخه نهالها، حاکی از وجود ایزوآنزیم های شاخص در نمونه های برگ وشاخه است. این ایزوآنزیم ها نشان دهنده سازگاری پایه های مورد نظر به شرایط اکولوژیکی منطقه می باشد. مقایسه الگوی آنزیمی اندام های مختلف نشان داد که الگوی کیفی و فعالیت کمی آنزیم پراکسیداز در اندام های مختلف، در فصل برداشت ثابت، یکسان نمی باشد. با توجه به طبیعی بودن زیربنای اکوسیستم مناطق، تنوع ژنتیکی پایه های مطالعاتی محدود بوده و این موضوع خطر انقراض گونه بارانک را هشدار می دهد.

کلیدواژه ها:

بارانک ، اکوتیپ ، ایزوآنزیم ، پراکسیداز ، فیزیوژنتیک ، ژنتیک