تاثیر پروبیوتیک های باکتوسل و دی پرو بر عملکرد رشد، میزان بازماندگی و ترکیب بدن پست لارو میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii)

تاثیر پروبیوتیک های باکتوسل و دی پرو بر عملکرد رشد، بازماندگی و ترکیب شیمیایی بدن پست لارو میگوی بزرگ آب شیرین در یک دوره تغذیه ای ۶۰ روزه بررسی شد. آزمایش با ذخیره سازی ۴۰ قطعه میگو درون مخازن ۱۵۰ لیتری در قالب یک طرح کاملا تصادفی با ۵ تیمار و ۳ تکرار و درمجموع با ۶۰۰ قطعه پست لارو با وزن متوسط اولیه ۰۰۴/۰±۰۹۰/۰ گرم انجام شد. گروه های آزمایشی جیره بدون پروبیوتیک (شاهد)، تیمار یک و دو به ترتیب با ۳/۰ و ۶/۰ گرم پروبیوتیک باکتوسل و تیمار سه و چهار به ترتیب با ۴/۰ و ۸/۰ گرم پروبیوتیک دی پرو در هر کیلوگرم جیره غذایی بودند. در پایان دوره، شاخص های رشد، تغذیه و ترکیبات شیمیایی بدن آنالیز شدند. وزن پایانی، وزن به دست آمده، شاخص وضعیت، درصد بازماندگی، ضریب رشد ویژه و کارایی پروتئین در میگوهای تغذیه شده با پروبیوتیک افزایش معنی داری نسبت به گروه شاهد داشت (۰۵/۰>p) و بیشترین میزان این شاخص ها و کمترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار چهار مشاهده گردید. ترکیبات تقریبی بدن در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری داشت به طوری که بیشترین میزان پروتئین و چربی بدن در تیمار چهار مشاهده شد (۰۵/۰>p). به نظر می رسد پروبیوتیک باکتوسل و دی پرو به ترتیب در سطوح  ۶/۰ و ۸/۰ گرم در کیلوگرم جیره می توانند در بهبود عملکرد رشد و تغذیه و ترکیب بدن پست لارو میگوی بزرگ آب شیرین پرورشی موثر باشند.

کلیدواژه ها:

Probiotic ، Specific growth rate ، Body protein ، Giant fresh water prawn ، پروبیوتیک ، پروتئین بدن ، ضریب رشد ویژه ، مرفولوژی ، میگو