مقاومت آنتی بیوزی پایه های امید بخش سیب به شته مومی [Eriosoma lanigerum (Hausm.))] در شرایط محیطی کرج
محل انتشار: فصلنامه نهال و بذر، دوره: 39، شماره: 1
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 194
فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SPJ-39-1_005
تاریخ نمایه سازی: 19 دی 1402
چکیده مقاله:
شته مومی[(Eriosoma lanigerum (Hausm]. یکی از آفات مهم درختان سیب است. این پژوهش برای ارزیابی مقاومت آنتیبیوزی پایههای امیدبخش سیب به این آفت در سالهای ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۱ انجام شد. تعداد ۱۰ ژنوتیپ انتخابی حاصل از هیبریداسیون و گرده افشانی آزاد ژنوتیپ های پاکوتاه بومی سیب شامل آزایش اصفهان و مربائی مشهد به عنوان والد مادری و پایه های رویشی تجاری سیب شاملM۹, M۲۷, B۹ به عنوان والد پدری انتخاب شدو در قالب طرح بلوک کامل تصادفی ارزیابی شدند. تعداد کلنی شته در محل ریشه، طوقه، ساقه و شاخه ارزیابی شد. شاخصهای مقاومت آنتیبیوزی شامل شاخص های بلومبر، نرخ رشد جمعیت، آنتی بیوز، ساختار سنی جمعیت، شته روز تجمعی، پتانسیل بومشناختی قابل بهرهبرداری و بقاء محاسبه شد. تجزیه عاملی به منظور تشخیص عاملهای مشاهده ناپذیر ترکیبی موثر بر نوع سازکار مقاومت بر پایه مجموعه شاخصهای مشاهده پذیر برآورد شد. برای تفکیک ژنوتیپ ها بر اساس درجه حساسیت از روش تجزیه خوشهای استفاده شد. بر اساس نتایج تعداد چهار پایه سیب بنامهای Azop(۲۸۵)، AZ × M۹(۱۸۵)، Azop(۲۸۶) و Azop(۳۸۶) از نظر رتبه مقاومت آنتیبیوزی به ترتیب حساس ترین پایهها و M۹op(۳۸۷) مقاومترین پایه نسبت به شته مومی بود. میانگین شاخصهای بلومبر، نرخ رشد جمعیت، آنتی بیوز، ساختار سنی جمعیت، شته روز تجمعی، پتانسیل بومشناختی قابل بهرهبرداری و بقاء به ترتیب۲۳/۹۰، ۰/۰۳، ۰/۰۶، ۳۸۱/۴۶، ۸۰۱/۹، ۰/۰۹ و ۱۵۰ بود. مقاومت به شته مومی سیب یک یافته ارزشمند است که می تواند در برنامه های به نژادی سیب و مدیریت تنوع ارقام سیب در چشم انداز تولید پایدار این محصول بهرهبرداری شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مسعود لطیفیان
استاد، پژوهشکده میوه های معتدله و سردسیری، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
داریوش آتشکار
استادیار، پژوهشکده میوه های معتدله و سردسیری، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
راضیه قائمی
استادیار، بخش تحقیقات نماتد شناسی، موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :