بررسی عوامل تاثیرگذار بر همدلی عاطفی معلمان

پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل تاثیرگذار بر همدلی عاطفی معلمان انجام شده است . روش پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری شامل معلمان در سال ۱۴۰۲ بود که از میان آنان ۴۲۵ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و پرسشنامه های تنظیم هیجان (گروس و جان، ۲۰۰۳)، خودکنترلی (نیک منش ، ۱۳۸۶) و همدلی عاطفی متعادل (مهرابیان و اپستاین ، ۱۹۷۲) را تکمیل کردند. تحلیل داده ها از طریق آزمونهای همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که میان سرکوبی هیجان و همدلی عاطفی رابطه منفی وجود دارد (۰/۰۵ P<)و میان تکانشی بودن، عمل به وظایف ساده، جستجوی مخاطره و فیزیکی بودن در مقابل ذهنی بودن با همدلی عاطفی رابطه منفی وجود دارد (۰/۰۱ P<).همچنین ، نتایج تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که متغیر سرکوبی هیجان و متغیرهای عمل به وظایف ساده، جستجوی مخاطره و فیزیکی بودن در مقابل ذهنی بودن از مولفه های خودکنترلی معنادارند (۰/۰۵ P<). با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت سرکوبی هیجانات و خودکنترلی پایین عواملی اند که می توانند در همدلی عاطفی مشکل ایجاد کنند. از این رو، مدنظر قرار دادن آموزش تنظیم هیجان و خودکنترلی می تواند به افزایش همدلی عاطفی در معلمان کمک کند.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجانی رفتاری ، همدلی عاطفی ، معلمان