بررسی بطلان تعهد به نفع ثالث

قانون مدنی ایران در ماده ۲۳۱ اصل نسبی بودن قراردادها را دربر دارد که بیانگر این امر است، قرارداد منعقد گردیده میان اشخاص فقط نسبتبه متعاملین آن عقد اثرگذار است و بر دیگران اثری ندارد مگر در خصوص ماده ۱۹۶ که تعهد به نفع ثالث را به عنوان استثنایی بر این قاعدهذکر کرده است. قراردادهایی که منعقد گردیده در صورت انحلال حقوق اکتسابی متعاقدین و اشخاص منتفع ثالث در قرارداد تاثیرگذار بوده. باتوجه به آن که شرط، تابع قراردادی است که در ضمن آن آمده بنابراین، با بطلان قرارداد پایه شروط آن نیز باطل میگردد. با احراز و اعلامبطلان قرارداد پایه، تعهدات ضمن آن نیز از جمله تعهداتی که به سود ثالث انجام گرفته نیز باطل و کان لم یکن خواهد بود و هیچگونه آثار وحقی را نه تنها برای ثالث بلکه برای متعاقدین قرارداد مذکور نیز محقق نمی گرداند.

کلیدواژه ها:

تعهد ، بطلان ، شخص ثالث ، عقد