بررسی تاثیر مهارتهای ارتباطی در افزایش رضایت شغلی مدیران و معاونان مدارس متوسطه اول شهرستان باوی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش مهارتهای ارتباطی به مدیران و معاونان مدارس در افزایش رضایت شغلی آنان و ارائه پیشنهادها به مسئولین آموزش و پرورش می باشد. جامعه آماری در این پژوهش ، کلیه مدیران و معاونان مدارس متوسطه اول شهرستان باوی می باشد، که تعداد آنان ۵۴۷ نفر زن و مرد بوده و در دبیرستانها و هنرستانها مشغول فعالیت هستند. برای انجام پژوهش ، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ۸۰ مدیر و معاون زن و مرد بعنوان گروه نمونه انتخاب شدند. با توجه به موضوع و اهداف، پژوهش از نوع تجربی و روش آزمایشی است و از پرسشنامه رضایت شغلی مرتضوی (۱۳۷۱) با پایایی ۷۶% برای جمع آوری دادهها و اطلاعات استفاده شده است . فرضیه این پژوهش عبارت است از :مدیران و معاونانی که آموزش مهارتهای ارتباطی دریافت کرده اند، در مقایسه با گروه کنترل رضایت شغلی بیشتری دارند. با توجه به نرمال بودن جامعه آماری که با استفاده از آزمون kV حاصل شد، برای مقایسه میانگین های دو گروه کنترل و آزمایش از آزمون t مستقل استفاده گردیده است . طبق نتایج بدست آمده از فرضیه مشخص شد بطور کلی مدیران و معاونانی که آموزشهای مهارتهای ارتباطی دریافت نموده اند، در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری رضایت شغلی بیشتری داشته اند. و این بدین معناست که آموزش مهارتهای ارتباطی به عوامل آموزشی و اداری مدرسه تاثیر بسزایی در افزایش رضایت شغلی آنها دارد. به نظر می رسد، نادیده انگاشتن نقش مهارتهای ارتباطی از طرف مسئولین آموزش و پرورش و عدم برگزاری دورههای ضمن خدمت مرتبط با موضوع می تواند تاثیر بسزایی در پایین آمدن انگیزه و رضایت شغلی مدیران و معاونان داشته باشد، که پیگیری مجدانه و انجام پژوهش های بنیادی دیگر ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

مدیر ، معاون ، مهارتهای ارتباطی ، رضایت شغلی