بررسی اثربخشی آموزش مدیریت خود و مدیریت هیجان به مادران بر پرخاشگری، تاب آوری نوجوانان دختر شهر تهران

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مدیریت خود و مدیریت هیجان (از سری بسته های نماد) به مادران نوجوانان دختر شهر تهران بر پرخاشگری، تاب آوریانجام گردید.روش: طرح پژوهشی حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران نوجوانان دختر شهر تهران در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ بود، که دخترانشان دارای پرخاشگری بالا و تاب آوری پایین بودند. به منظور اجرای پژوهش، ابتدا غربالگری انجام گرفت که ۵۰۰ دانش آموز، پرسشنامه های پرخاشگری باس و پری و تاب آوری کونور و دیویدسون را تکمیل نمودند و از میان آن ها ۴۵ نفر، دارای پرخاشگری بالا و تاب آوری پایین انتخاب گردیدند، سپس نمونه منتخب به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند (دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه). گروه آزمایشی مدیریت خود طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش مدیریت خود و گروه آزمایشی مدیریت هیجان طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش مدیریت هیجان قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، شامل پرسشنامه های پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) و تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) بودند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل گردیدند.نتایج:نتایج نشان داد در پرخاشگری، تاب آوری، بین سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری (۰۱/۰p <) و دو گروه آزمایش و کنترل (۰۵/۰p <) تفاوت معنادار وجود دارد. ضمنا در مرحله پیگیری، اثربخشی اجرای بسته های آموزشی مدیریت خود و مدیریت هیجان برای متغیرهای پرخاشگری، تاب آوری تداوم داشت.بحث و نتیجه گیری: بنابراین اجرای بسته آموزشی مدیریت خود و مدیریت هیجان به مادران نوجوانان دختر می تواند تاثیرگذاری مهمی در کاهش پرخاشگری و افزایش تاب آوری فرزندان آنان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت خود ، مدیریت هیجان ، پرخاشگری ، تاب ­آوری