اثربخشی آموزش برنامه بخشایش گری بر تاب آوری زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی شهر اندیمشک

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش برنامه بخشایشگری بر تاب آوری زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی شهر اندیمشک بود. تحقیق حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و از حیث گردآوری داده ها ازنوع نیمه آزمایشی بود . جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی شهر اندیمشک در سال ۱۴۰۲- ۱۴۰۱، که نمونه ای برابر با ۲۸ نفر در دو گروه آزمایش (۴ ۱ نفر ) و گروه گواه (۴ ۱نفر) به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه رضایت از پرسشنامه تابآوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) استفاده شد. یافته ها نشان داد که آموزشی بخشایشگری بر افزایش تاب آوریزنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی تاثیر معناداری دارد ( ۰۱/ ۰>p). با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت زنان متقاضی طلاق پس از متارکه با همسران خود دچار مشکلات عدیده ای می گردن د. با توجه به نقش بخشش در کاستن از احساسات منفی و افزایش احساسات مثبت می توان دریافت که آموزشبخشایش گری می تواند به زنان متقاضی طلاق کمک کند تا بهتر با شرایط زندگی شان سازگار گردند

کلیدواژه ها:

آموزش بخشایش گری ، تاب آوری ، زنان متقاضی طلاق ، اورژانس اجتماعی