نقش دلبستگی و تجارب آسیب زای دوران کودکی با تصویر بدنی در دانشجویان

در پژوهش های اخیر، تصویر بدن به عنوان یک ساختار چند بعدی تفسیر می شود که برای رشد فردی و کیفیت زندگی مهم تلقی می شود. تصویر بدن محور خودپنداره است و پیامدهای مهمی برای عملکرد روانشناختی دارد. یک تصویر منفی از بدن می تواند منجر به عواقب نامطلوب روانی -اجتماعی برای هر دو جنس شود. این مطالعه با هدف بررسی نقش دلبستگی و تجارب آسیب زای دوران کودکی با تصویر بدنی در دانشجویان انجام شد. این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود که در جامعه آماری دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر در سال ۱۴۰۱ انجام شد. ۱۱۰ نفر در این مطالعه شرکت کردند. نمونه گیری به شیوه در دسترس با بهره-گیری از یک نظرسنجی آنلاین با استفاده از گوگل فرم انجام شد. جمع آوری دادهها با استفاد از پرسشنامه ترومای کودکی (CTQ)، پرسشنامه روابط چند بعدی بدن- خود (MBSRQ) و مقیاس دلبستگی بزرگسالان تجدید نظر شده کولینز و رید (RAAS) انجام شد. تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۲۴ انجام شد. نتایج نشان داد که تصویر بدنی منفی با دلبستگی ایمن رابطه منفی و معنادار دارد. در مقابل تصویر بدنی منفی با دلبستگی اجتنابی ، اضطرابی و تجارب آسیب زای دوران کودکی رابطه مثبت و معنادار دارد. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که فقط متغیرهای دلبستگی اضطرابی و تجارب آسیب زای دوران کودکی بر اساس ضریب R۲ در مجموع ۴۰ درصد از واریانس متغیر تصویر بدنی منفی را تبیین می کنند. از مجموع مطالعات و دیدگاههای اخیر اینگونه استنباط می شود که دلبستگی و تجارب آسیب زای دوران کودکی نقش موثری بر تصویر بدنی دارند.

کلیدواژه ها:

دلبستگی ، تجارب آسیب زای دوران کودکی ، تصویر بدنی ، دانشجویان