تعیین نقش میانجی اعتماد سازمانی در رابطه بین سکوت سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی (مطالعه موردی: شهرداریهای استان گیلان)

در ادبیات نوین مدیریت، مدیریت سرمایه های انسانی از جمله مفاهیمی است که بیشترین سهم را به خود اختصاص داده است،شاید دلیل اهمیتش نیز به مهم بودن سرمایه انسانی بستگی داشته باشد. زیرا سرمایه های انسانی در بین سایر سرمایه ها از ارزش واهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. سکوت سازمانی پدیده جدیدی است که در آن کارکنان سازمان به دلایل متفاوت ازاظهارنظردررابطهبا مشکلات سازمان خودداری وامتناع ورزیده وسکوت می کنند. از جمله متغیر های سازمانی که می تواند در سکوت سازمانی تاثیرداشته باشد اعتماد سازمانی است که در بیشتر تحقیقات انجام شده در رابطه با سکوت مورد غفلت قرار گرفته است . درباره سکوت وتاثیر یا ارتباط آن با رفتار شهروندی سازمانی با توجه به اعتماد سازمانی، تحقیقاتی اندکی انجام شده است.هدف این تحقیق تعییننقش میانجی اعتماد سازمانی در رابطه بین سکوت سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی (مطالعه موردی: شهرداری های استان گیلان)است. جامعه آماری این تحقیق را شهرداریهای شهرستان رشت،آستانه اشرفیه، لاهیجان، لنگرود و رودسر تشکیل داده است.که ۱۵۹نفر به عنوان نمونه انتخاب شده اند. این تحقیق کاربردی است و از نظر روش، توصیفی – پیمایشی استفاده میشود. جهت جمع آوریداده ها از یک پرسشنامه استاندارد ۳۶ سوالی استفاده شده است.داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزارهای SPSS و smart pls مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمون فرضیه های تحقیق نشان داد بین اعتماد سازمانی با رفتار شهروندیسازمانی و سکوت سازمانی در شهرداری های استان گیلان رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اعتماد سازمانی ، سکوت سازمانی ، رفتار شهروندی سازمانی ، شهرداری های استان گیلان