اثرات مالیات سبز بر رشد اقتصادی و رفاه در ایران: رویکرد تعادل عمومی تصادفی پویا (DSGE)

هدف این مقاله، بررسی تاثیر وضع و اعمال مالیات سبز در اقتصاد ایران بر رشد اقتصادی و رفاه در چارچوب مدل تعادل عمومی پویای تصادفی (DSGE) باز کوچک نیوکینزی است. بدین منظور، یک مدل DSGE با لحاظ بخش های عمده خانوارها، بنگاه ها، دولت و بخش خارجی برای اقتصاد ایران کالیبره و شبیه سازی شده است. با توجه به پیش نویس لایحه پیشنهادی برنامه ششم توسعه، چهار سناریوی نیم درصد، یک درصد، یک و نیم درصد و دو درصد برای نرخ مالیات سبز در نظر گرفته شده است. نتایج حاصل از شبیه سازی و تحلیل توابع عکس العمل آنی مدل نشان می دهد، وضع مالیات سبز در قالب چهار سناریوی مطروحه بر رشد اقتصادی هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت تاثیر منفی بسیار کمی می گذارد، همچنین نتایج نشان می دهد که اعمال مالیات سبز در قالب چهار سناریوی فوق الذکر تاثیر مثبت و اندکی بر روی رفاه می گذارد. در نظر گرفتن نتایج همزمان اثرات مالیات سبز بر روی رشد اقتصادی و رفاه مشخص می سازد که اگر رویکرد دولت، توجه به افزایش کیفیت محیط زیست، کاهش آلاینده ها و نتیجتا توسعه پایدار و افزایش رفاه باشد بایستی کاهش تولید اقتصادی را پذیرا باشد. نتایج هر چهار سناریو نشان می دهد که کاهش تولید کل اقتصاد و افزایش رفاه بسیار اندک می باشد.

کلیدواژه ها:

مالیات سبز ، توسعه پایدار ، آلودگی ، اقتصاد باز کوچک ، مدل DSGE