بررسی اولویت های برنامه ریزی و آمایش مناطق مرزی در استان آذربایجان شرقی با به کارگیری مدل تحلیل شبکه (ANP)

پیامد فضایی آمایش، تعامل میان انسان و فعالیت هایش در فضا، و به­طور کلی چیدمان منطقی از استقرار جمعیت و فعالیت در پهنه سرزمین است و نقش آن در برنامه ریزی های دیگر به نحوی است که تمام برنامه های توسعه اجتماعی و اقتصادی در سطوح مختلف جغرافیایی متاثر از آن است. لذا، آمایش فضایی شهرهای مرزی به عنوان نقاط راهبردی و امنیتی، مقوله ای مهم محسوب می­شود. هدف این پژوهش، تعیین رویکردها و برنامه های توسعه در آمایش شهرهای مناطق مرزی استان آذربایجان شرقی است. تحقیق حاضر با تکیه بر روشANP و با ارائه رویکرد تصمیم گیری چندمعیاره، ضمن شناسایی و رتبه بندی زیرشاخص های برنامه های توسعه آمایش مناطق مرزی، برنامه های آمایشی را اولویت­بندی می کند. جهت تعیین اولویت های اجرایی برنامه ریزی فضایی آمایش در دو سطح معیارها (۴ معیار اصلی) و زیرمعیارها (۹ زیرمعیار با ۳۰ شاخص) با توجه به شرایط محیطی و منطقه ای شهرهای مرزی آذربایجان شرقی انتخاب شد. پس از محاسبه تحلیل شبکه ای، از میان رویکردهای توسعه آمایشی این استان رویکرد توسعه اقتصادی با زیرمعیارهای تاسیسات و تجهیزات زیربنایی، درمانی، حمل و نقل و ارتباطات، فعالیت های اقتصادی و محیط زیست در اولویت نخست، توسعه روابط دیپلماتیک و امنیت ملی در اولویت دوم، و رویکرد توسعه فرهنگی و اجتماعی در رتبه های بعدی قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، تحلیل شبکه ، توسعه ، شهرهای مرزی ، ANP