تاثیر کودهای زیستی و نانوسیلیکون بر جذب فسفر، عملکرد دانه و برخی صفات فیزیولوژیکی گندم (.Triticum aestivum L) در شرایط قطع آبیاری

به منظور بررسی اثر کودهای زیستی و نانوسیلیکون بر جذب فسفر، عملکرد دانه و برخی صفات فیزیولوژیکی گندم در شرایط قطع آبیاری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال زراعی ۹۸-۱۳۹۷ اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل آبیاری در سه سطح (آبیاری کامل به عنوان شاهد، محدودیت ملایم آبی یا قطع آبیاری در ۵۰% مرحله سنبله دهی و محدودیت شدید آبی یا قطع آبیاری در ۵۰% مرحله آبستنی)، محلول-پاشی با نانوسیلیکون در سه سطح (شاهد، ۳۰ و۶۰ میلی گرم در لیتر) و کودهای زیستی در چهار سطح (عدم کاربرد، کاربرد قارچ مایکوریزا، کاربرد فلاوباکتریوم و سودوموناس، کاربرد توام مایکوریزا با باکتری ها) بودند. نتایج نشان داد کاربرد کودهای زیستی و محلول پاشی۶۰ میلی گرم در لیتر نانوسیلیکون در شرایط محدودیت شدید آبی، میزان نشت الکترولیت، هدایت الکتریکی، فلورسانس حداقل (به ترتیب ۸۴.۳۲، ۴۹ و ۴۹.۵۲ درصد) افزایش و میزان فسفر ریشه و دانه (به ترتیب ۳۰.۶۷ و ۳۶.۰۵ درصد) نسبت به آبیاری کامل کاهش داد. بیشترین محتوای نسبی آب (۲۶.۹۲%)، هدایت روزنه ای (۸۶.۵۸ میلی مول بر مترمربع در ثانیه)، آنتوسیانین (۰.۰۲۷۴ میکرومول برگرم وزن تر برگ)، فلورسانس حداکثر (۸۶۰) و عملکرد کوانتومی (۰.۹۰۹) درکاربرد کودهای زیستی و محلول پاشی۶۰ میلی گرم در لیتر نانوسیلیکون در شرایط آبیاری کامل بدست آمد. همچنین بیشترین عملکرد دانه (۴۵۹۳ کیلوگرم در هکتار) از کاربرد توام کودهای زیستی و ۳۰ میلی گرم در لیتر نانوسیلیکون در شرایط آبیاری کامل بدست آمد. براساس نتایج این بررسی، کاربرد کودهای زیستی و نانوسیلیکون می تواند عملکرد دانه گندم در شرایط محدودیت آبی را بواسطه بهبود صفات فیزیولوژیکی و جذب فسفر از خاک افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

باکتری های محرک رشد ، تنش های محیطی ، کارایی کوانتومی فتوسیستم II ، نانوتکنولوژی