ارزیابی عملکرد و شاخص های اکولوژیکی کشت مخلوط افزایشی نخود با بالنگوی شهری در شرایط دیم شهرستان سقز

اهداف: این پژوهش به منظور بررسی عملکرد و اجزای عملکرد کشت مخلوط نخود و بالنگوی شهری و تعیین بهترین نسبت الگوی کشت مخلوط این دو گونه در شرایط دیم شهرستان سقز انجام شد.مواد و روش ها: آزمایش به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ در شهرستان سقز اجرا شد. فاکتور اول شامل، ۳ زمان کاشت (پاییزه، انتظاری، بهاره)، فاکتور دوم در ۳ سطح شامل ارقام نخود سارال، نصرت، آنا و فاکتور سوم در ۵ الگوی کشت شامل کشت خالص نخود، (۲۵ درصد بالنگوی شهری: ۱۰۰ درصد نخود)، (۵۰ درصد بالنگوی شهری: ۱۰۰درصد نخود)، ( ۷۵ درصد بالنگوی شهری: ۱۰۰ درصد نخود) و کشت خالص بالنگو بود. یافته ها: نتایج نشان داد بین ارقام نخود از نظر ارتفاع بوته اختلاف معنی داری در سطح یک درصد از لحاظ زمان کاشت وجود دارد. بیشترین تعداد دانه در بوته نخود در رقم آنا در فصل زمستان و در کشت خالص بدست آمد. کارایی استفاده از زمین مثبت و بزرگتر از یک بود. نسبت رقابت در الگوی کشت ۱۰۰:۵۰ در فصل پاییز و رقم نصرت بیشترین میزان بود. بیشترین میزان شاخص بهره وری سیستم به نسبت کاشت ۱۰۰:۲۵ رقم نصرت در فصل بهار تعلق داشت.نتیجه گیری کلی: الگوی کشت مخلوط ۱۰۰:۲۵ بالنگوی شهری و رقم نخود نصرت در کشت انتظاری در شرایط آب و هوایی شهرستان سقز مناسب و می تواند به عنوان الگوی کشت مخلوط مناسب توصیه نمود.

کلیدواژه ها:

الگوی کشت ، شاخص بهره وری ، عملکرد ، کارایی استفاده از زمین ، کشت مخلوط