بهبود شاخص SAIDI سیستم با استفاده از مکان یابی بهینه منابع انرژی تجدید پذیر به کمک الگوریتم ژنتیک

از آنجا که خطای یک جزء می تواند منجر به خطای کل سیستم گردد می توان این نتیجه اساسی را گرفت که قابلیت اطمینان یک سیستم از قابلیت اطمینان اجزا تشکیل شده است. امروزه به علت افزایش پیچیدگی سیستم ها، قابلیت اطمینان بالایی مورد نیاز می باشد لذا تئوری قابلیت اطمینان به منظور متناسب بودن با این کاربردهای ویژه، توسعه یافته است. بنابراین افزایش قابلیت اطمینان سیستم  برق رسانی تجهیزات الکترونیکی اهمیت ویژه ای دارد. در داخل شناورها نیز محاسبات دقیق قابلیت اطمینان شبکه توزیع برق از اهمیت حیاتی برخوردار است چرا که کوچکترین نقص فنی در آنها خسارت جبران ناپذیری را بوجود می آورد. در این مقاله یک روش جدید جهت بالا بردن قابلیت اطمینان شبکه با حضور واحدهای تولید پراکنده ارائه گردیده است. این بهبود ها با مکان یابی بهینه واحدهای تولید پراکنده با استفاده از الگوریتم ژنتیک امکان پذیر است. مکان یابی بهینه واحد های تولید پراکنده با هدف کمینه کردن شاخص متوسط مدت زمان قطع سیستم پیشنهاد شده است. ارزیابی پروفیل ولتاژ با استفاده از روش پخش بار و ارزیابی شاخص قابلیت اطمینان به وسیله روش مبتنی بر تقسیم شبکه به بخش های مختلف توسط کلید های قدرت و مدار شکن ها انجام شده است. ایده پیشنهاد شده با استفاده از نرم افزارMATLAB  بر روی باس ۲ شبکه استانداردRBTS شبیه سازی شده است . خروجی های حاصل از این برنامه بهبود شاخص قابلیت اطمینان، کاهش تلفات، پروفیل ولتاژ شین ها،  با استفاده از این روش را تایید می کند.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، تلفات شبکه ، تولیدات پراکنده ، پروفیل ولتاژ ، قابلیت اطمینان